Pomimo wyższej zawartości białka ogólnego w poekstrakcyjnej śrucie sojowej w porównaniu ze śrutą rzepakową, ilość białka rozkładanego w żwaczu jest zbliżona, co wynika z większej podatności białka śruty rzepakowej na rozkład w żwaczu. Gdy w mleku krów jest za mało mocznika, co wskazuje na małą podaż białka (amoniaku) dla mikroorganizmów żwacza zdecydowanie tańszym źródłem białka będzie śruta rzepakowa. Pod względem dostępności białka podatnego na rozkład w żwaczu 1 kg śruty rzepakowej może zastąpić około 830g śruty sojowej. Z 1 kg śruty sojowej jelitowo wchłanianie jest około 128 g białka, natomiast z 1 kg śruty rzepakowej mniej – około 84 g. Pod względem dostępności białka wchłanianego w jelicie cienkim 1 kg śruty rzepakowej może zastąpić około 660 g śruty sojowej.
W badaniach przeprowadzonych na krowach mlecznych, o średniej wydajności wynoszącej powyżej 44 kg mleka dziennie, żywionych dawkami pokarmowymi z 20% udziałem śruty rzepakowej wykazano, że tak wysoki udział śruty nie miał ujemnego wpływu na pobranie paszy oraz na wydajność mleczną. Z kolei, w innym badaniu, w którym porównywano efekty prod...
