Odczyn gleb jest podstawowym i najłatwiej mierzalnym wskaźnikiem ich jakości, a wartości pH oznaczonego w 1M KCl < 4,5 wskazują na niebezpieczeństwo degradacji środowiska glebowego. Optymalny odczyn dla wzrostu większości gatunków roślin i mikroorganizmów glebowych to pH od 5,5 do 7,2, mierzone w 1M KCl. Przy wartościach pH poniżej 4,5 w roztworze glebowym pojawiają się rozpuszczalne formy glinu, uszkadzające włośniki korzeni upośledzające pobieranie wody i składników.
Większość roślin nie lubi kwaśnych gleb
Gleby lżejsze, jak informowano w poprzednim
artykule („Tygodnik Poradnik Rolniczy”
nr 23, str. 33) łatwiej się zakwaszają, cięższe
z kolei charakteryzują się większą zdolnością
buforowania, czyli przeciwstawiania się nagłej
zmianie pH. Jednak niezależnie od kategorii
agronomicznej, w żadnym przypadku nie można
dopuszczać do zbyt dużego i długo trwającego
spadku odczynu gleb i należy je najszybciej
jak to możliwe zwapnować. W tabeli 1 zamieszczono
przykłady stopni zakwaszenia gleby
w zależności od roztworu ekstrahującego.
Gleby lekkie należy wapnować, gdy pH zbliży się do 5,5, średnie przy wartości 6,0, a ciężkie, gdy pH oscyluje wokół 6,5. Z odczynem gleby związana jest bowiem kwasowość gleby, od której zależy produktywność gleb uprawnych. Rośliny uprawne różnią się wymaganiami i tolerancją na stopień zakwaszenia gleby. Większość roślin uprawnych nie lubi kwaśnych gleb. Należą tu pszenica, jęczmień, burak cukrowy, rzepak, bobik, czyli gatunki plonujące wysoko, a więc o d...
