Zwierzęta ras rodzimych utrzymywane głównie w gospodarstwach przyzagrodowych mają wiele cennych genów odziedziczonych po świniach prymitywnych, dzięki czemu stanowią rezerwę genetyczną, a w przyszłości mogą być wykorzystane w hodowli. Stanowią niewielką część pogłowia trzody chlewnej w Polsce. Wysoka specjalizacja, intensyfikacja produkcji zwierzęcej oraz dążenie do zwiększenia wydajności wpływa na preferowanie ras wysokomięsnych. Powoduje to odchodzenie od produkcji zwierząt o niższej produkcyjności.
Bywa jednak, że warunki skłaniają do produkcji ekstensywnej i utrzymania ras mniej wymagających. W wielu przypadkach może się to okazać uzasadnione ekonomicznie. Rasy rodzime są bowiem doskonale przystosowane do miejscowych warunków środowiskowych: klimatu, zasobów paszowych i warunków chowu. Niższy poziom użytkowości jest rekompensowany zazwyczaj przez inne cechy, takie jak: odporność na choroby i stres, wysoka płodność i plenność, dobre cechy mateczne, długowieczność oraz zdolności adaptacyjne do trudnych warunków środowiskowych i paszy o niskiej jakości. Ochroną zasobów genetycznych objęte są trzy rasy rodzime świń: puławska, złotnicka bi...
