Pojawienie się choroby w sadzie jest uzależnione w dużej mierze od przebiegu pogody zimą, jak również podczas sezonu wegetacyjnego. Sprawca zimuje w uśpionych pąkach liściowych i kwiatowych. Wiosną grzybnia wytwarza zarodniki konidialne i rozpoczyna infekcję wraz z rozpoczęciem wegetacji.
Mocno porażone pąki
nie rozwijają się i opadają, a słabiej porażone mogą się rozwijać, lecz rozwijające się liście są zakażone. Liście przez cały okres wegetacji pokrywają się białym nalotem, są drobne, na wydłużonych ogonkach, blaszka liściowa marszczy się i zwija a po pewnym czasie zasycha. Mączysty nalot pokrywa również wierzchołki pędów, szczególnie długopędów. Na pędach i długopędach nalot jest bardziej zbity, o szarym odcieniu, z czasem brunatnieje, zwłaszcza gdy pojawią się otocznie grzyba, drobne, kuliste ciemnobrunatne lub czarne o średnicy ok. 1 milimetra. Porażone pędy pozostają zahamowane we wzroście, są zdeformowane i zdrobniałe. Porażone kwiaty natomiast są również zdrobniałe, niedorośnięte, o niewykształconych odpowiednio pręcikach i słupkach, po pewnym czasie obumierają i nie zawiązują owoców. Porażeniu ulegają również owoce w stadium zawiązków, jak i owoców wyro...
