Maciora po porodzie musi produkować odpowiednio dużo mleka, gdyż zadecyduje to o powodzeniu w odchowie prosiąt. Niestety, większość cech związanych z rozrodem i laktacją jest u trzody chlewnej nisko lub średnio odziedziczalna. W związku z tym w dużym stopniu są one uzależnione od warunków środowiskowych, w tym żywienia.
Oczywiście, w takich samych warunkach utrzymania i żywienia lepsze wyniki uzyska się od zwierząt bardziej wartościowych genetycznie. W celu poprawy mleczności loch powinniśmy wykorzystywać w rozrodzie nowoczesne genotypy. Wysoka mleczność macior nie ogranicza się jednak tylko do wyboru odpowiedniej genetyki czy właściwego postępowania z loszkami. Kluczową rolę odgrywa żywienie – nie tylko w okresie laktacji, ale na każdym z etapów cyklu produkcyjnego.
Zbyt obfite żywienie lochy w czasie ciąży prowadzi do nadmiernego otłuszczenia. Skutkuje to zmniejszeniem liczby komórek wydzielniczych w gruczole mlekowym, a w konsekwencji – obniżeniem produkcji siary i mleka. Po porodzie u zatuczonej lochy obserwuje się gorsze pobieranie paszy, co prowadzi do dalszego spadku produkcji mleka. Dotyczy to w szczególności loch, u których zawartość tłuszczu w organizmie pod koniec ciąży przekracza jedną trzecią ich masy ciała.
Funkcjonowanie gruczołu Pasza dla loch powinna zawierać odpowiednią ilość włókna surowego, gdyż reguluje ono perystaltykę przewodu pokarmowego, zapobiega zaparciom i syndromowi gorączki oraz bezmleczności poporodowej (MMA). Stosowanie w...
