Wirus żółtej karłowatości jęczmienia po raz pierwszy uderzył mocno w plantacje jęczmienia ok. 15 lat temu na Opolszczyźnie. Pamiętam, że był wówczas duży problem ze zdiagnozowaniem przyczyn pożółknięcia roślin. Pomysły były różne i przyczyn szukano w błędach w nawożeniu, niedoborach mikroelementów, fitotoksyczności herbicydów. Ostatecznie badania w Instytucie Ochrony Roślin – PIB w Poznaniu potwierdziły obecność wirusa żółtej karłowatości jęczmienia.
Od tego czasu wirus, a mówiąc wprost, wektory wirusa, czyli mszyce infekcyjne są coraz większym problemem we wszystkich zbożach ozimych. Zawirusowaniu zbóż ozimych pomagają wczesne siewy, lecz najbardziej upalne suche lata i długie ciepłe jesienie. Jak kontrolować żółtą karłowatość jęczmienia? Jak zmniejszyć ryzyko zawirusowania? Bardzo ważna jest przemyślana agrotechnika wspomagana chemicznym zwalczaniem mszyc.
Agrotechnika i odmiany W metodzie niechemicznej warto wykorzystać informacje o odporności odmian zbóż na wirusa żółtej karłowatości jęczmienia i innych wirusów zbożowych, zbierane w jednostkach wykonujących doświadczenia PDOiR. Trudno wytłumaczyć tę zależność, która wynika zapewne z subtelnych różnic w budowie morfologicznej siewek odmian, ale na stronach COBORU są informacje o odporności odmian jęczmienia ozimego na wirusy żółtej karłowatości jęczmienia (skala 9 st.). W tej skali maksymalną notę – 9 st. mają odmiany: Fridericus, Metaxa i Nele. 7 st. mają odmiany: Scarpia, Titus, Kobuz, i KWS Kosmos.
Zagrożenie wirusami jest mniejsze na stanowiskach o uregulowanym pH, gdzie stosowana jest terminowa i dokładna up...
