Bardziej pracochłonne są pomidory wysokie. Gatunki wysokie sadzimy w rozstawie 80 × 50 cm, dzięki czemu są mniej narażone na zarazę ziemniaczaną, alternariozę czy cętkowatość, szybciej obsychają po opadach deszczu, a rośliny mają lepszy dostęp do powietrza. Wymagają jednak podpór, przywiązywania do rozpiętych drutów bądź palików. Do umieszczonego palika (od strony północnej) przywiązujemy pęd, tworząc ósemkę z zapinki lub sznurka, by pęd nie stykał się bezpośrednio z palikiem. Gatunki wysoko rosnące prowadzi się zazwyczaj na jeden lub dwa pędy. Sukcesywnie należy usuwać pojawiające się w kątach liści wilki, czyli pędy boczne. Starajmy się nie dopuścić, by urosły, bo wówczas usuwając, pozostawimy większą ranę, która stanie się wrotami dla patogenów. Poza tym pędy boczne osłabiają roślinę, czerpiąc niepotrzebnie składniki pokarmowe i wodę. Pędy, które pozostawiamy, powinny osiągnąć około 6 gron owocowych. W sierpniu pomidory ogławiamy, aby ostatnie z gron zdążyły dorosnąć i dojrzeć. Warto również obrywać starzejące się dolne liście, aby owoce mogły stopniowo dojrzewać. Czasem liście opierają się o podłoże, a jeśli nie jest wyściółkowane, szybko mogą zostać zaatakowane przez c...
