Skimmia japońska w polskim klimacie osiąga 150 centymetrów
Skimmia japońska (Skimmia japonica) ma typowo krzaczasty, najczęściej jajowaty lub płaskokulisty pokrój i w swojej ojczyźnie dorasta nawet do wysokości 7 m. Występuje naturalnie na Dalekim Wschodzie: w Japonii, Korei, Chinach.
Niestety, w naszym chłodnym klimacie nie osiąga tak imponujących rozmiarów, rośnie znacznie wolniej i dorasta maksymalnie do 150cm wysokości. Jej skórzaste, zimozielone liście są zebrane w okółki na końcach pędów. Są pojedyncze, lancetowate lub jajowate, całobrzegie, o długości 6-21cm i szerokości 2-5 cm (w polskim klimacie – mniejsze, najczęściej około 8x3cm). Blaszki liściowe są ciemnozielone na wierzchniej stronie, na spodniej jaśniejsze, matowe. W szczególnie ostre i surowe zimy mogą przemarzać, wówczas bieleją i opadają.
Największą ozdobą skimii są drobne, ale liczne, kremowobiałe, lekko pachnące kwiaty, zebrane na szczycie pędów w groniaste kwiatostany. Kwiaty są dekoracyjne nie tylko w czasie pełnego rozkwitu (kwiecień-maj), ale również w fazie pąków, które tworzą się na pędach już zimą i mają czerwonoróżowy kolor - zebrane w wiechy wyglądają z daleka jak drobniutkie owocki, dodając w ten sposób roślinie uroku.
Wymagania i uprawa – jakie preferencje ma skimmia japońska?
Skimmia japońska najlepiej rośnie:
- w półcieniu, nie lubi zbytniego nasłonecznienia, ponieważ od nadmiaru promieni słonecznych jej liście żółkną,
- na glebach przepuszczalnych, próchniczych i lekko wilgotnych ze średnią zawartością składników pokarmowych i lekko kwaśnym pH (3,5-4.0),
- w miejscach osłoniętych od wiatru.
Co więcej roślina jest mało tolerancyjna na suszę, a więc w okresie upałów należy ją regularnie podlewać. Skimmia dobrze reaguje na nawożenie nawozami dedykowanymi dla roślin kwasolubnych.
Zaletą tej rośliny jest, że w naszym klimacie częściowo mrozoodporna, więc nie trzeba jej okrywać na zimę, wystarczy zabezpieczyć bryłę korzeniową. Jedynie młode krzewy wymagają okrycia agrowłókniną.
Uprawa skimmii japońskiej możliwa także w doniczce
Ze względu na możliwość uprawy skimii w doniczce, można to robić także na osłoniętym od wiatru, niezbyt nasłonecznionym tarasie czy balkonie, których ozdobą będzie do późnej jesieni.
Należy jednak pamiętać, że skimmię jeszcze przed pierwszymi przymrozkami, gdy temperatura w nocy spada do ok. 5ºC należy przenieść z tarasu do chłodnego, ale widnego pomieszczenia (oranżerii, oświetlonego garażu), gdzie przeczeka do wiosny. W takim pomieszczeniu należy utrzymać temperaturę 8-10°C.
W czasie zimowania podlewamy ją rzadziej i delikatniej, tak, aby nie doprowadzić do przesuszenia podłoża. Używajmy do tego letniej, miękkiej wody: przegotowanej lub odstanej.
Skimmia japońska - jakie odmiany są szczególnie polecane?
Decydując się na uprawę skimmii japońskiej, mamy do wyboru wiele odmian, spośród których na uwagę zasługują m.in.:
- ‘Emerald King‘ - odmiana męska, osiąga wys. ok. 1 m, ma kwiaty kremowe,
- ‘Magic Marlot‘ - wolno rosnąca odmiana karłowa, osiąga wys. 0,5-1 m, ma zielone liście z białym marginesem,
- ‘Rubella‘ - odmiana męska, osiąga wys. ok. 1,5 m, ma ciemnoróżowe pąki kwiatowe,
- ‘Kew White‘ - odmiana żeńska o białych owocach, osiąga wys. ok. 0,8 m,
- ‘Redruth‘ - odmiana obupłciowa, osiąga wys. ok. 1 m,
- ‘Nymans‘ - odmiana żeńska, owoce czerwone,
- ‘Rubinetta‘ - odmiana męska, osiąga wys. ok. 0,8 m.
Oprac. Natalia Marciniak-Musiał
Zdjęcie: Pixabay
