Dlaczego warto hodować bydło rasy salers?

Jedno jest pewne, że salersy są bardziej odporne i mniej wymagające od tych wspomnianych. To rasa o dużym kalibrze, dająca bardzo dobrej jakości smaczne mięso. Nie jest wybredna, ma znacznie mniejsze wymagania pokarmowe od rasy limousine, a w zamian daje wysokie przyrosty oraz przyzwoite umięśnienie. Dobre rezultaty osiąga nawet na słabszych pastwiskach. Szybko przystosowuje się do warunków otoczenia. Ma łagodny charakter.

Salersy nie mają problemów z porodami. Cielęta po urodzeniu są długie i chude, ważą od 30 do 40 kg. Samice posiadają bardzo szerokie miednice, powoduje to niski stres podczas porodów zarówno dla matki, jak i dla cielęcia. Młode oseski tej rasy znane są z tego, że zaraz po porodzie wstają i piją mleko. Mleczność jest dosyć duża, wynosi około 3000 litrów na laktację.

Laktacje są długie, co powoduje, że dokarmianie cieląt na pastwisku staje się zbyteczne. Ogromną zaletą rasy jest długowieczność, krowy dożywają do 15 lat. Bydło doskonale zimuje ponieważ wytwarza solidną pokrywę włosową. Szybko rosną, roczne jałówki ważą nawet 350 kg, zaś buhajki 450  kg. W opasie intensywnym, do którego rasa jest jak najbardziej przydatna, dzienne przyrosty buhajków dochodzą do 1300 g. Przy dobrym żywieniu 14-miesięczny opas może ważyć ponad 500 kg. Dorosłe buhaje są znane z tego, że potrafią pokryć podczas jednego sezonu do 80 samic.

• We Francji 96% porodów u salersów odbywa się bez ingerencji człowieka, a średni okres międzywycieleniowy wynosi 374 dni, siedmiomiesięczne odsadki ważą: 230 kg – jałówki i 250 kg – buhajki

Do innych zalet rasy salersów można zaliczyć opiekuńczość krów, a także bardzo dobrą żywotność cieląt. Mięso jest równie smaczne jak u hereforda, ale mniej otłuszczone. Jest to idealna rasa na trudne warunki, nawet bez dachu nad głową. Posiada zdolność doskonałego wykorzystania nawet najsłabszej jakościowo paszy objętościowej i szybkiego gromadzenie zapasów w organizmie, gdy pasza jest lepszej jakości. Brak problemów z kończynami predysponuje ją do pokonywania długich dystansów. Łatwość wycieleń i dobre wyniki w rozrodzie są zachowane nawet przy krzyżowaniu z rasami ciężkimi i przy dużych cielętach.

Największym mankamentem w utrzymywaniu salersów mogą być bardzo rozłożyste rogi o imponujących rozmiarach. Z jednej strony jest to walor estetyczny i cecha rozpoznawcza, a z drugiej, zagrożenie dla obsługi, jak i zwierząt. Dlatego ze względu na bezpieczeństwo oraz ułatwienie prowadzenia stada warto rozważyć usunięcie rogów już u cieląt, co od lat praktykowane jest w Spółdzielczej Agrofirmie Witkowo, gdzie salersy są jedną z 6 utrzymywanych ras mięsnych.

Salersy mają gęstą sierść o umaszczeniu brunatnoczerwonym. Krowy ważą od 650 do 850  kg (największe sztuki nawet 950 kg). Byki ważą od 1000 do 1200 kg (największe sztuki 1400  kg). Średnia wysokość krów w kłębie wynosi – 144 cm, buhajów – 154 cm.

We Francji 95% pogłowia tego bydła użytkowane jest jako rasa mięsna, natomiast od 5% pozyskuje się mleko, z którego wytwarzane są lokalne sery: cantal, salers i saint nectaire posiadające unijne świadectwo miejsca pochodzenia. Również wołowina salers posiada swoje własne oznakowanie zależnie od miejsca pochodzenia np. „Wołowina z Ardeńskich pastwisk ziołowych”.