Jak uniknąć zaburzeń gospodarki wapniowej u bydła mlecznego?

Skuteczne zapobieganie klinicznej i subklinicznej hipokalcemii polegać powinno na przestrzeganiu kilku zasad żywieniowych.

W okresie przygotowawczym do porodu należy stosować dietą niskowapniową i niskopotasową. Struktura dawki, zawartość włókna surowego i węglowodanów powinna być optymalna. Problemem w tej kwestii jest jednak ustalenie dawki pokarmowej z niską zawartością Ca i K, szczególnie w stadach żywionych sianem z lucerny i koniczyny lub kiszonką z koniczyny.

W oborach, gdzie zmniejszenie Ca i K w dawce jest niemożliwe, należy stosować dodatek kwaśnych soli, które zwiększają zawartość anionów w diecie. Poprzez osiągnięcie podwyższonego stężenia anionów wzbudzamy jednak powstanie nieznacznej kwasicy metabolicznej, która wpływa na zwiększenie mobilizacji wapnia z układu kostnego. Głównym źródłem anionów mogą być chlorki lub siarczki, szczególnie zaś dobrze przyswajalne są chlorki w dawce opartej na ziarnach soi. Nasilenie powstającej kwasicy metabolicznej należy kontrolować przez np. pomiar pH moczu, które w takim przypadku powinno wynosić 6–6,8. Kwasica metaboliczna trwająca u krów przez 3 dni jest wystarczająca do uregulowania procesów równowagi wapnia w organizmie i zapobiega występowaniu porażenia poporodowego.

Skutecznym sposobem zapobiegającym hipokalcemii jest także podawanie krowom łatwo przyswajalnych związków wapnia, tak w okresie okołoporodowym, jak i w laktacji. Można podawać propionian wapnia w dawce 100–150 na krowę dziennie, w okresie na 10 dni przed porodem, do 10–20 dni po porodzie. Innym, bardzo przydatnym w tym okresie związkiem jest chlorek wapnia, ale tylko w postaci żelu (bo jest najchętniej pobierany przez zwierzęta), który może być stosowany zarówno przed, jak i po porodzie.

Zdjęcie: Beata Dąbrowska