Sterowanie nawodnieniami
Jednym ze sposobów oszczędzania wody w rolnictwie jest jej optymalne wykorzystanie do nawadniania uprawianych roślin. Osiągnąć to można poprzez precyzyjne określenie terminu i wielkości dawki nawodnieniowej, czyli dzięki tak zwanemu sterowaniu nawodnieniami. W praktyce potrzebę nawadniania wskazuje obserwacja turgoru komórek rośliny, czyli jej jędrności i sprężystości. To najgorsza z metod określania potrzeb nawadniania.
Woda w glebie zatrzymywana jest pewnymi siłami, które w uproszczony sposób podzielić możemy na trzy grupy: woda grawitacyjna, która w sposób grawitacyjny odpływa w głąb profilu glebowego i roślina nie ma do niej dostępu; woda dostępna dla roślin: woda niedostępna dla roślin, która jest w glebie, ale siły ssące rośliny nie są w stanie jej pobrać.
Granicę pomiędzy wodą grawitacyjną, a wodą dostępną dla roślin stanowi wilgotność odpowiadająca tzw. polowej pojemności wodnej (PPW). Jest to siła przyciągania gleby, która zatrzymuje wodę, z której swobodnie mogą czerpać rośliny. Z kolei granicę pomiędzy wodą dostępną dla roślin, a wodą niedostępną dla roślin stanowi tzw. wil...
