Odczyn gleb jest podstawowym i najłatwiej mierzalnym wskaźnikiem ich jakości, a wartości pH oznaczonego w 1M KCl<4,5 wskazują na niebezpieczeństwo degradacji środowiska glebowego. Optymalny odczyn dla wzrostu większości gatunków roślin i mikroorganizmów glebowych to pH od 5,5 do 7,2, mierzone w 1M KCl. Przy wartościach pH poniżej 4,5 w roztworze glebowym pojawiają się rozpuszczalne formy glinu, uszkadzające włośniki korzeni upośledzające pobieranie wody i składników.
Większość roślin nie lubi kwaśnych gleb
Gleby lżejsze, jak informowano w poprzednim artykule („Tygodnik Poradnik Rolniczy” nr 23, str. 33) łatwiej się zakwaszają, cięższe z kolei charakteryzują się większą zdolnością buforowania, czyli przeciwstawiania się nagłej zmianie pH. Jednak niezależnie od kategorii agronomicznej, w żadnym przypadku nie można dopuszczać do zbyt dużego i długo trwającego spadku odczynu gleb i należy je najszybciej jak to możliwe zwapnować. W tabeli 1 zamieszczono przykłady stopni zakwaszenia gleby w zależności od roztworu ekstrahującego.
Gleby lekkie należy wapnować, gdy pH zbliży się do 5,5, średnie przy wartości 6,0, a ciężkie, gdy pH oscyluje wokół 6,5. Z odczynem gleby związana jest bowiem kwasowość gleby, od której zależy produktywność gleb uprawnych. Rośliny uprawne różnią się wymaganiami i tolerancją na stopień zakwaszenia gleby. Większość roślin uprawnych nie lubi kwaśnych gleb.
Należą tu pszenica, jęczmień, burak cukrowy, rzepak, bobik, czyli gatunki plonujące wysoko,...
Należą tu pszenica, jęczmień, burak cukrowy, rzepak, bobik, czyli gatunki plonujące wysoko,...
