Pisaliśmy już o podstawowej agrotechnice przedsiewnej i nawożeniu pod międzyplony ścierniskowe oraz o roślinach międzyplonowych wymagających najwcześniejszego siewu. Gatunkami o średniej długości okresu wegetacji (60–80 dni), które powinniśmy siać do końca lipca, a najpóźniej w pierwszym tygodniu sierpnia są: bobik, łubiny (żółty i wąskolistny), wyka jara i ozima, groch siewny, seradela, życica westerwoldzka, życica wielokwiatowa i słonecznik.
Ta różnorodność gatunkowa roślin pozwala wybrać najbardziej odpowiedni poplon praktycznie na każdą glebę i na każdy termin siewu. Za najcenniejsze rośliny międzyplonowe, o czym pisaliśmy tydzień temu, uważa się bobowate i mieszanki międzyplonowe z bobowatymi. Niestety, bobowate są też w uprawie międzyplonowej najbardziej zawodne, ale są one również najbardziej zawodne w uprawie.
Mieszanki z bobowatych
Mieszanki z bobowatych są najlepszymi międzyplonami, ale są też najbardziej ryzykownym wyborem w rejonach z deficytem wody. Powodzenie w uprawie tych poplonów zależy w głównej mierze od doboru roślin oraz wilgotności gleby w okresie ich wegetacji. Na glebach zwięzłych oraz w rejonach o większej ilości opadów atmosferycznych dobre wyniki dają mieszanki roślin bobowatych lub bobowatych z innymi gatunkami. Przykładów różnych kombinacji takich mieszanek jest bardzo dużo.
Bobowate, mimo zróżnicowanych wymagań glebowych, potrzebują sporych ilości wody. Największe wymagania glebowe ma bobik. Groch siewny pastewny powinno się uprawiać na glebach średnio żyznych, niezbyt zwięzłych o odczynie obojętnym. Wykę ozimą można siać na glebach le...
