Przejazdy ciągników i maszyn po polu oraz wykonywanie uprawy na tej samej głębokości skutkuje powstawaniem podeszwy płużnej. Objawia się ona m.in. pojawiającymi się na polach zastoiskami wodnymi, które utrudniają prawidłowe wykonanie zabiegów agrotechnicznych. Aby rozluźnić warstwę podorną trzeba przeprowadzić głęboszowanie. Rolnicy o tym wiedzą i na własną rękę budują w gospodarstwach głębosze. Oto kilka przykładów.
Konfiguracja 1+2
Przed trzema laty na budowę głębosza z trzema zębami zdecydował się Robert Stachurski ze wsi Stawiszcze (Łódzkie). Jego rama powstała z ceownika hutniczego 140 mm. Aby zwiększyć jej wytrzymałość, dwa odcinki ceownika zostały połączone w taki sposób, aby przekrój poprzeczny ramy tworzył zamkniętą figurę geometryczną. Dzięki temu przekrój ramy ma dwie osie symetrii, a to gwarantuje wytrzymałość na zginanie w dwóch płaszczyznach – pionowej, czyli płaszczyźnie zębów oraz poziomej równoległej do terenu.
Generalnie – jak wyjaśnia konstruktor – chodzi o to, aby ząb, gdy jest zagłębiony w gruncie i stawia opór, nie wygiął ramy w kierunku pionowym, poziomym i pośrednim. Mocowanie zębów powstało z blachy o grubości 12 mm, która została przyspawana do ramy. Zęby ustawiono w konfiguracji 1 plus 2, czyli jeden ząb na środku przedniej poprzecznicy i dwa zęby na skraju tylnej. Poprzeczny rozstaw zębów w osi ustalony został na 60 cm, a podłużny na 100 cm. Kąt natarcia zębów wynosi 25 stopni.
– Przed budową głębosza przeczytałem wiele artykułów napisanych przez profesorów z SGGW i Uniwersytetu Przyrodniczego w...
