Konfiguracja 1+2
Przed trzema laty na budowę głębosza z trzema zębami zdecydował się Robert Stachurski ze wsi Stawiszcze (Łódzkie). Jego rama powstała z ceownika hutniczego 140 mm. Aby zwiększyć jej wytrzymałość, dwa odcinki ceownika zostały połączone w taki sposób, aby przekrój poprzeczny ramy tworzył zamkniętą figurę geometryczną. Dzięki temu przekrój ramy ma dwie osie symetrii, a to gwarantuje wytrzymałość na zginanie w dwóch płaszczyznach – pionowej, czyli płaszczyźnie zębów oraz poziomej równoległej do terenu.
Generalnie – jak wyjaśnia konstruktor – chodzi o to, aby ząb, gdy jest zagłębiony w gruncie i stawia opór, nie wygiął ramy w kierunku pionowym, poziomym i pośrednim. Mocowanie zębów powstało z blachy o grubości 12 mm, która została przyspawana do ramy. Zęby ustawiono w konfiguracji 1 plus 2, czyli jeden ząb na środku przedniej poprzecznicy i dwa zęby na skraju tylnej. Poprzeczny rozstaw zębów w osi ustalony został na 60 cm, a podłużny na 100 cm. Kąt natarcia zębów wynosi 25 stopni.
