Nawet pięciominutowy kontakt z człowiekiem korzystnie wpływa na dobrostan cieląt
Naukowcy z Uniwersytetu Florydy wykazali, że socjalizacja z innymi cielętami i ludzki dotyk – nawet przez zaledwie 5 minut, mogą poprawić dobrostan cieląt mlecznych.
Badacze ocenili wpływ wspólnych pomieszczeń i kontaktu z ludźmi po żywieniu (w tym drapania) na obsysanie się i inne zachowania ustne cieląt na początku okresu odsadzenia. W badaniu wzięły udział cielęta rasy holsztyńskiej utrzymywane indywidualnie oraz w parach.
Zapewniono kontakt z człowiekiem w postaci drapania cieląt pod szyją. Człowiek był obecny przez 5 minut w ciągu 15-minutowego okna po porannym odpojeniu. Zachowanie było rejestrowane w sposób ciągły na wideo przez 1 godzinę po karmieniu.
Wyniki wykazały, że cielęta trzymane indywidualnie więcej czasu próbowały ssać elementy kojców, gdy nie miały kontaktu z człowiekiem po karmieniu, w porównaniu z cielętami trzymanymi w parach, ale kontakt z człowiekiem skrócił czas trwania takiego ssania do poziomu, który nie różnił się od cieląt trzymanych w parach. Tak więc, kontakt z człowiekiem miał wpływ na skrócenie całkowitego czasu trwania nieodżywczych zachowań jamy ustnej niezależnie od systemu trzymania; u cieląt trzymanych w parach czas trwania ssania krzyżowego był krótszy, gdy miały kontakt z człowiekiem.
Regularne kontakty cielęcia z człowiekiem mają korzystny wpływ na późniejszą obsługę zwierzęcia
Delikatne obchodzenia się człowieka z cielęciem ma wiele pozytywnych dla nich skutków, w tym zmniejszoną reaktywność na obecność człowieka i większą łatwość obsługi. Poprzednie badania wykazały, że gdy cielęta mają zapewniony pozytywny kontakt z człowiekiem po odpojeniu mlekiem, wykazują większą łatwość obsługi, są łatwiejsze w transporcie i doświadczają mniejszego stresu.
Jeśli chodzi o czas odpoczynku, cielęta spędzały więcej czasu w pozycji leżącej w ciągu godziny po karmieniu, gdy miały kontakt z człowiekiem, niezależnie od systemu utrzymania. W przeciwieństwie do tego, nieodżywcze zachowania jamy ustnej związane z legowiskiem (zazwyczaj lizanie lub połykanie ściółki) występowały w mniejszym stopniu i nie miały na nie wpływu ani system utrzymania, ani kontakt z człowiekiem, co może sugerować, że są one inaczej motywowane niż manipulacje jamy ustnej związane z kojcem.
Beata Dąbrowska
Źródło: Dairy Global
