Dlaczego hodowca odszedł od grupowania krów dojnych?
– Oczywiście jestem zwolennikiem oddzielania krów zasuszonych, natomiast odeszliśmy od grupowania krów produkcyjnych. Kiedyś tych grup mieliśmy naprawdę dużo: pierwiastki, krowy do 20. dnia laktacji, krowy do 100. dnia laktacji, krowy do 200. dnia laktacji i krowy po 200. dniu laktacji. Przy takim systemie było bardzo dużo pracy związanej z naganianiem grup do doju, kiedy nierzadko dochodziło do wymieszania się grup. Poza tym trzeba było przeganiać krowy z grupy do grupy, a każda z nich potrzebowała czasu, aby zaaklimatyzować się w nowych warunkach i to od razu odbijało się na spadku mleczności – wyjaśnił Jarosław Drogosz dodając, że przy jednej grupie produkcyjnej najlepsze krowy nie osiągają aż tak wysokich wydajności, jak było to wcześniej, ale za to stado jest bardziej wyrównane i większość krów ma wydajność laktacyjną zbliżoną do średniej oborowej, czyli 10–11 tys. kg mleka, dzięki czemu jest mniej problemów zdrowotnych. Krzywa laktacji jest spłaszczona, czyli nie idzie mocno w górę, ale prawie do końca utrzymuje się na przyzwoitym poziomie. Ponadto po zaprzestaniu grupowania znacznie zmniejszyła się walka o hierarchię w stadzie.
Dużo mleka z objętościowych
Same pasze objętościowe z dawki TMR zapewniają produkcję ponad 20 l mleka na dobę od krowy, a razem z treściwymi jest to 35 l na dobę. Do paszowozu trafiają wszystkie komponenty, jakie są użyte w żywieniu, czyli kiszonka z kukurydzy, kiszonka z podsuszonych roślin koniczyny czerwonej sporządzana w balotach, suszone wysłodki buraczane, słoma, śruty zbożowe, koncentrat białkowy oraz dodatek mineralno-witaminowy. TMR powstaje w wozie paszowym Trioliet o pojemności 10 m3.
- Wszystkie krowy dojne otrzymują jeden TMR
- Elżbieta i Jarosław Drogoszowie ze wsi Szymaki (gm. Płońsk) gospodarują z dziećmi: Renatą i Arturem na 200 ha własnych i 30 ha dzierżawy. Uprawiają 90 ha kukurydzy (25 ha na kiszonkę i 65 ha na ziarno), 70 ha zbóż (50 ha pszenicy i 20 ha pszenżyta), łącznie 30 ha koniczyny czerwonej i lucerny, 29 ha buraków cukrowych i 10 ha facelii. Utrzymują 70 krów rasy hf o średniej wydajności liczonej z oceny 10 700 kg mleka. Biały surowiec dostarczają do Okręgowej Spółdzielni Mleczarskiej w Sierpcu w ilości 660–700 tys. l rocznie.
Jarosław Drogosz nie zabiega o to, aby stosowane buhaje w inseminacji przekazywały bardzo wysoką wydajność laktacyjną swoim córkom, bardziej zależy mu na takich cechach jak: łatwość wycieleń, zdrowotność, długowieczność oraz poziom białka w mleku.
– Mieliśmy swego czasu dość dużo trudnych porodów, ale selekcja buhajów w kierunku łatwych wycieleń dała pożądane efekty. Teraz cielęta rodzą się znacznie mniejsze i porody są lżejsze – wyjaśnił Artur Drogosz.
Sucha racica na perforowanej posadzce
Jarosław Drogosz jest zdania, że wystarczy często usuwać obornik z korytarzy gnojowych, aby racica była sucha i niepotrzebne są wtedy kąpiele racic. W jego oborze zgarniacz obornika załączany jest minimum co 2 godziny. Ponadto dla racic bardzo przyjazna jest posadzka perforowana, czyli odciskana. Powstała ona na etapie budowy obory przy zastosowaniu specjalnego stempla odciskanego na świeżym betonie. Hodowca jest przeciwnikiem utrzymywania krów na sztucznych matach, dlatego jego boksy legowiskowe posiadają dwie naturalne warstwy. Na spodzie jest mieszanina piasku, żwiru i gliny, zaś wierzchnią warstwę stanowi mieszanka sieczki słomy z wapnem.
- Choć obora ma kilkanaście lat to perforacja posadzki jest w nienagannym stanie, dzięki temu krowy się nie ślizgają, a dodatkowo zdzierają racice
- Spód legowiska tworzy mieszanka: piasku, żwiru i gliny, zaś jego warstwę wierzchnią stanowi sieczka słomy wymieszana z wapnem
Hodowca bardzo ceni sobie współpracę z OSM Sierpc i uważa, że gdyby nie tak solidny partner, to opłacalność produkcji mleka w jego przypadku byłaby znacznie niższa.
– Opłaca się współpracować z OSM Sierpc, wypłaty są terminowe, a cena dobra i stabilna, co pozwala na rozwój gospodarstwa – stwierdził Jarosław Drogosz.
Andrzej Rutkowski
Zdjęcia: Andrzej Rutkowski
Zdjęcia: Andrzej Rutkowski
