<p>Na zdjęciu pan Wojciech z synem Jackiem (z lewej) oraz wnuczętami: Mikołajem, Zuzią i Kamilą</p>

Na zdjęciu pan Wojciech z synem Jackiem (z lewej) oraz wnuczętami: Mikołajem, Zuzią i KamiląBeata Dąbrowska

Reportaż z gospodarstwa

Rolnicy z Pomorza przez 3 lata budowali nową oborę. Ale bez kredytu i własnymi rękami

Po 14 latach pracy w – dziś niemal już zabytkowej – małej, drewnianej obórce, od trzech lat Hanna i Wojciech Lemanowie mogą cieszyć się z użytkowania nowej obory, którą budowali przez trzy lata. Długo, ale stawiali ją etapami, bazując wyłącznie na własnych oszczędnościach i własnej pracy. Satysfakcja z tak wykonanego przedsięwzięcia jest więc ogromna.

Dzięki nowej oborze uwięziowej rolnicy nie muszą zaczynać pracy od 2 w nocy

W starej oborze jakiekolwiek zmechanizowanie prac było niemożliwe. Mozolnie więc, każdego dnia, państwo Lemanowie ręcznie obsługiwali pogłowie liczące wówczas 43 sztuki bydła.

– Przez kilkanaście lat musieliśmy wstawać o 2 w nocy, by zdążyć na czas wykarmić i wydoić krowy. Aż nadszedł dzień, w którym postanowiliśmy tę męczarnię zakończyć – wspomina Wojciech Leman – i zainwestować w nową, uwięziową oborę.

I muszę przyznać, że kiedy do niej weszłam – pomimo gorącego dnia – w budynku panował doskonały (jak dla tego typu obiektów) mikroklimat. Przyjemny chłód i zupełnie niewyczuwalny zapach amoniaku najlepiej świadczyły o dobrej jego izolacji i wentylacji.

– Bardzo dużą wagę przykładaliśmy, by tak właśnie było – potwierdził hodowca.