W opinii prof. Adama Traczykowskiego z UPT w Bydgoszczy– zmiany w metabolizmie wapnia wywołane rozpoczynającą się laktacją są bardziej istotne niż moment wycielenia, ponieważ utrata Ca w siarze i mleku może przekroczyć nawet 50 g dziennie. Z każdym kilogramem siary krowa traci około 2 g, a z mlekiem 1,2 g wapnia. Przed wycieleniem średnie, dzienne zapotrzebowanie na wapń wynosi tylko 30–40 gramów, z czego 15 g wydalane jest z kałem i moczem, natomiast pozostała ilość przeznaczona jest na rozwój płodu. We krwi zdrowych krów, poza okresem okołoporodowym, poziom wapnia powinien wynosić 2,25–3,13 mmol/l. Koncentracja Ca we krwi mniejsza niż 1,25 mmol/l wskazuje na kliniczną, a 1,4 – 2,0 mmol/l na subkliniczną postać hipokalcemii. Najmniejszą koncentrację Ca we krwi obserwuje się między 12 i 24 godziną po wycieleniu i dlatego to właśnie pierwsza doba laktacji jest najlepsza do oceny zagrożenia hipokalcemią w stadzie.
Pozaustrojową przyczyną występowania hipokalcemii może być też niewłaściwy stosunek wapnia do fosforu w stosowanych dawkach pokarmowych. Dla krowy wysokoprodukcyjnej powinien on wynosić 1,3:1, a dla zasuszonej 2:1. Do rozwoju choroby prowadzić może również duża zawartość słabo przyswajalnych związków wapnia, zasadowy odczyn diety, nagła zmiana paszy, stany zapalne przewodu pokarmowego. Prawidłowy metabolizm wapnia zaburza również zbyt duża zawartość białka i energii w okresie zasuszenia przy równoczesnej niskiej zawartości włókna surowego w skarmianych paszach objętościowych.
Wapń dostarczany z paszą wchłaniany jest w jelicie w 35–65%. Stopień jego wykorzystania uzależniony jest m.in. od wieku zwierząt, zaopatrzenia w wit. D (niedobór hamuje wchłanianie), zawartości w paszy tłuszczu, białka i fosforu (ich nadmiar zmniejsza wchłanianie).
Beata Dąbrowska
