Artykuł 23 ust. 1 ustawy z 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin stanowi, że posiadacz gruntów rolnych może, za opłatą uiszczaną na rzecz hodowcy, używać materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, jeżeli materiał ten uzyskał w posiadanym gospodarstwie rolnym i użyje go na teren ie tego gospodarstwa rolnego.
Prawo do używania materiału ze zbioru jako materiału siewnego dotyczy bobiku, grochu siewnego, jęczmienia, kukurydzy, lnu zwyczajnego, lucerny siewnej, łubinu wąskolistnego i żółtego, owsa, pszenicy twardej i zwyczajnej, pszenżyta, rzepaku, rzepiku, wyki siewnej, żyta, ziemniaka i soi. Nie dotyczy natomiast odmian mieszańcowych i odmian powstałych ze swobodnego krzyżowania się linii gatunków obcopylnych (odmian syntetycznych).
Prawo do używania materiału ze zbioru jako materiału siewnego dotyczy bobiku, grochu siewnego, jęczmienia, kukurydzy, lnu zwyczajnego, lucerny siewnej, łubinu wąskolistnego i żółtego, owsa, pszenicy twardej i zwyczajnej, pszenżyta, rzepaku, rzepiku, wyki siewnej, żyta, ziemniaka i soi. Nie dotyczy natomiast odmian mieszańcowych i odmian powstałych ze swobodnego krzyżowania się linii gatunków obcopylnych (odmian syntetycznych).
Jednakże bez uiszczania opłaty, materiału ze zbioru jako materiału siewnego odmiany chronionej wyłącznym prawem, mogą używać posiadacze gruntów rolnych o powierzchni do 25 ha, za wyjątkiem ziemniaków, gdzie ta powierzchnia wynosi do 10 ha. Poza tym hodowca, który nie pobiera opłaty, ogłasza taką informację na swojej stronie internetowej lub organizacji hodowców. Wysokość opłaty nie powinna przekraczać wysokości opłaty licencyjnej za daną kategorię materiału siewnego, ustalonej przez hodowcę tego materiału. Opłata za używanie materiału siewnego powinna być uiszczona w terminie 30 dni od dnia jego wykorzystania. Jeżeli posiadacz gruntów rolnych tego nie robi, hodowca może żądać od niego zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie za każdy dzień zwłoki.
dr hab. Aneta Suchoń
dr hab. Aneta Suchoń
