Ustawa z 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody stanowi w art. 126, że Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez żubry, wilki, rysie, niedźwiedzie, bobry (w gospodarstwie rolnym, leśnym lub rybackim). Odpowiedzialność nie obejmuje utraconych korzyści. Oględzin i szacowania szkód, a także ustalania wysokości odszkodowania i jego wypłaty, dokonuje regionalny dyrektor ochrony środowiska, a na obszarze parku narodowego dyrektor tego parku. Odszkodowanie nie przysługuje:
- osobom, którym przydzielono grunty stanowiące własność Skarbu Państwa;
jeżeli poszkodowany:
– nie wyraził zgody na budowę przez regionalnego dyrektora ochrony środowiska lub dyrektora parku narodowego urządzeń lub wykonanie zabiegów zapobiegających szkodom;
za szkody:
– powstałe w mieniu Skarbu Państwa, z wyłączeniem mienia oddanego do gospodarczego korzystania na podstawie Kodeksu cywilnego,
– nieprzekraczające w ciągu roku wartości 100 kg żyta w przeliczeniu na jeden hektar uprawy,
– w uprawach rolnych założonych z naruszeniem powszechnie stosowanych wymogów agrotechnicznych,
– wyrządzone przez wilki, niedźwiedzie lub rysie w pogłowiu zwierząt gospodarskich pozostawionych, w okresie od zachodu do wschodu słońca, bez bezpośredniej opieki.
Szkody wyrządzone przez zwierzęta łowne występujące w parkach narodowych, strefach ochronnych zwierząt łownych oraz w rezerwatach przyrody szacuje się oraz dokonuje wypłaty odszkodowań według zasad określonych w rozdziale 9 Prawa łowieckiego. Szacowanie szkód w parkach należy do służby parku narodowego, a w rezerwatach przyrody – do sprawującego nadzór nad rezerwatem. Odszkodowania za szkody spowodowane przez zwierzęta łowne w parku narodowym oraz strefie ochronnej zwierząt łownych są pokrywane ze środków parku narodowego. Za szkody spowodowane w rezerwatach przyrody płaci regionalna dyrekcja ochrony środowiska. W sprawach spornych dotyczących wysokości odszkodowań za szkody wyrządzone przez zwierzęta orzekają sądy powszechne (art. 126 ustawy o ochronie przyrody).
(fot. pixabay)
