Rzepak ozimy

Przedwschodowe odchwaszczanie rzepaku ozimego - dlaczego jest takie ważne?

Wiele gatunków chwastów występuje przez cały okres wegetacji rzepaku i ma podobne do niego wymagania glebowe, wilgotnościowe i pokarmowe. Jedne chwasty najliczniej i najczęściej występują jesienią, inne kiełkują już jesienią, ale występują przede wszystkim wiosną.

Wśród kilkudziesięciu gatunków chwastów konkurencyjnych dla rzepaku są jare, ozime, roczne i wieloletnie. Za najgroźniejsze na większości plantacji uznaje się te z górnego piętra, najsilniej zacieniające rzepak: samosiewy zbóż, perz właściwy, przytulię czepną, chaber bławatek, maki oraz marunę bezwonną, a lokalnie wielkim problemem jest stulicha psia, przetaczniki i bodziszki.

Szkodliwa nawet jedna przytulia

W strategii ochrony chemicznej plantacji przed zachwaszczeniem istotnym problemem jest właściwe oszacowanie zagrożenia. Planując stosowanie herbicydów po wschodach rzepaku należy przeprowadzić szczegółowe lustracje pola określając gatunki chwastów i ich liczebność. Analizę zachwaszczenia należy wykonać w kilku miejscach, idąc po przekątnej pola. Powierzchnia pola poddana analizie powinna wynosić łącznie przynajmniej 100 m2. Uzyskane dane pozwolą na skonfrontowanie ich z progami szkodliwości, co ułatwi decyzję co do celowości zastosowania herbicydów.

W przypadku ochrony plantacji rzepaku przed chwastami, można znaleźć badania i opracowania o szkodliwości występowania chwastów wyrażonej orientacyjnym spadkiem plonowania rze...