Czynnikiem korzystnym dla parcha zwykłego są gleby alkaliczne, zwłaszcza świeżo zwapnowane. Jednak generalnie bakterie parcha zwykłego infekują w dość szerokim zakresie pH gleby od 5,2 do 8,0. Sprzyja mu również stosowanie nierozłożonego, słomiastego obornika.
Co jest źródłem infekcji parchem w ziemniakach?
Wymienione korzystne dla bakterii czynniki powodują nasilenie występowania choroby, ale czynnikiem decydującym o silnej infekcji są przede wszystkim niedobory wody w okresie wytwarzania bulw (tuberyzacji). Źródłem saprofitycznych bakterii powodujących parcha zwykłego są resztki po wcześniej uprawianych ziemniakach, chore bulwy i gleba. Bakteria najlepiej rozwija się w czasie wiązania bulw przez ziemniaki, kiedy jest sucho i temperatura powietrza sięga 30°C.
Bakterie wnikają do bulwy przez przetchlinki, aparaty szparkowe oraz młodą, niewykształconą skórkę. Bulwy reagują tworzeniem bariery wokół uszkodzeń (warstw korka). Jeżeli bariera zostanie przełamana, to wytwarzane są kolejne warstwy dopóki penetracja bulwy przez bakterie nie zostanie zahamowana.
