- We wszystkich siedmiu Oddziałach KSC S.A. planujemy skupić blisko 4 mln ton buraków od ponad 15 000 plantatorów. Produkcja cukru planowana jest na poziomie ok. 580 000 ton– powiedział Marek Spuz vel Szpos, Prezes Zarządu Krajowej Spółki Cukrowej S.A.
Nowy piec wapienny w Cukrowni Kruszwica posiada pojemność 300m3 i jest największym piecem w polskim cukrownictwie. Parametry pieca gwarantują wystarczająca produkcję wapna nie tylko przy przerobie 9 000 – 10 000 ton/dobę*, ale także przy wyższych dobowych przerobach. Efektem tej inwestycji będzie zmniejszenie wskaźników zużycia kamienia wapiennego i koksu używanego do jego wypalania, czyli obniżenie kosztów produkcji cukru, a także poprawa procesu technologicznego i jakości produkowanego cukru. Projektantem pieca wapiennego jest Przedsiębiorstwo Usług Technicznych TECHNOTEX z siedzibą w Malborku, zaś generalnym wykonawcą firma Energomontaż Poznań.
Piec wapienny w każdej cukrowni wytwarza wapno i tlen oraz mleko wapienne niezbędne do produkcji cukru. Mleko wapienne dodawane jest przed defekacją główną zimną, gdyż w niższej temperaturze wapno jest lepiej rozpuszczalne. Nawapniony całą ilością wapna sok podgrzewany jest przed defekacją główną gorącą. Podczas trwania procesu defekacji głównej następują chemiczne procesy rozkładu niecukrów.
- „Inwestycja w nowy piec wapienny rozpoczęła się w styczniu tego roku. Kosztowała 7 mln zł. Nowy piec rozpoczyna swoją pracę w kampanii cukrowniczej 2015/2016, w trakcie której Cukrownia Kruszwica planuje skup surowca na poziomie 650 000 ton od około 3 000 plantatorów. Prognozowana produkcja cukru wynosi u nas ok. 100 000 ton – poinformował Lech Sobecki, Dyrektor „Cukrowni Kruszwica”.
Nowy piec ma całkowitą pojemność użyteczną wynoszącą 300 m3. Jego wysokość to 42 m zaś szerokość to 5,2 m. Jest największym tego typu urządzeniem, które powstało w cukrowni na terenie Polski.
Poprzedni piec wapienny wybudowano w Kruszwicy w 1983 r. miał pojemność 129m3. Można było uzyskać z niego maksymalnie do 80% wapna potrzebnego do produkcji przy przerobie ok. 9 000 t/dobę. Pozostała część wapna była dostarczana z innych oddziałów. Powodowało to konieczność ponoszenia kosztów transportu. Wapno uzyskiwane w starym piecu ze względu na krótki czas wypalania nie było najwyższej jakości, przez co jego zużycie było wyższe od normatywów.
