Marzę o świętach we własnym domu

W niewielkim Wronowie pani Monika mieszka od dziecka. Tu jej rodzice prowadzili gospodarstwo. W sezonie pracuje w szkółce na umowę zlecenie. Zimą, gdy kończy się zajęcie, idzie na zasiłek. Sama wychowuje syna. Nastolatek uczy się w szkole budowlanej w Puławach. Nieszczęście spadło na nich w nocy z 19 na 20 kwietnia. Nastąpiło zwarcie instalacji elektrycznej.

– Jak to jest, gdy nagle zdajesz sobie sprawę, że płonie twoje mieszkanie? Tego nie można sobie wyobrazić – pani Monika nie lubi wracać do tamtych chwil, budzą się bolesne wspomnienia. – Obudził mnie słodkawy smród. Pomyślałam, że Dominik zostawił rondel na gazie. Wstałam, sprawdziłam kuchenkę, pusto.

Wtedy otworzyła drzwi do ganku. Tam, na podłodze, zobaczyła iskry i pełzające płomienie. – Zatrzasnęłam drzwi, zaczęłam budzić Dominika: „Palimy się!” – krzyczałam. Było kompletnie ciemno, nie było już światła.

Uciekli w tym, co mieli na sobie. – Nawet kurtki nie wzięłam, sięgnęłam po dokumenty i krzyknęłam do syna: „Dominik, bierz psa i uciekamy oknem, bo na ganku jest pełna butla”. Decyzja, żeby opuścić dom oknem, a nie przez ganek, prawdopodobnie uratowała im życie. Gdy wydostali się na zewnątrz, eksplodowała butla z gazem. – Na drugi dzień strażacy pokazali mi kawał czarnej blachy. Tyle z niej zostało.

Sąsiedzi zareagowali od razu. Tego samego dnia zaczęło się od zbiórki na stacji benzynowej, po drugiej stronie ulicy. To był początek wielu kwest na budowę nowego domu. Niedużego, w jak najtańszej technologii. Zaangażowali się sołtysi, m.in. mieszkający po sąsiedzku sołtys Wronowa Bolesław Matraszek. – To rodzina skrzywdzona przez los, Monika sama wychowuje syna, warto im pomóc. Jeździłem po sołtysach z okolicznych wsi, namawiałem do zbierania pieniędzy, część potrzebnej sumy zgromadziliśmy. Byłoby wspaniale, gdyby udało się tę zbiórkę dokończyć i następne święta Monika z synem spędziła we własnym domu.

• Tyle zostało z domu

Ale zanim zbiórka się rozkręciła, trzeba było znaleźć rodzinie tymczasowy dach nad głową. Na już. – Pierwsze dni przemieszkaliśmy u siostry w Puławach. Oni mają troje dzieci, nie mogliśmy zostać tam na dłużej – mówi pani Monika. – Gmina Końskowola nie miała wolnego lokalu socjalnego ani żadnego innego. Zresztą usłyszałam tam, że gmina to nie instytucja charytatywna – mówi z żalem kobieta.

W pomoc zaangażował się miejscowy radny Janusz Próchniak. – Gdyby nie on, to nie wiem, co bym zrobiła – mówi Monika Sałecka. – Znalazł nam to mieszkanie. To pokój z kuchnią w Lubelskim Ośrodku Doradztwa Rolniczego w Końskowoli. Tu, dzięki życzliwości dyrekcji ośrodka, pani Monika z synem zamieszkała za symboliczną opłatą.

Inni ludzie dobrej woli rozkręcali tymczasem zbiórkę. – Zebraliśmy ok. 80 tys. zł – mówi Janusz Próchniak ze Stowarzyszenia „Przeszłość-Przyszłości”, za pośrednictwem którego zostało założone subkonto do wpłat i które dba, żeby od strony formalnej wszystko było zgodnie z przepisami. – Znalazła się firma, która zadeklarowała, że po kosztach wzniesie drewniany domek w technologii kanadyjskiej. Gdy wydawało się, że matka z synem spędzą wigilię w nowym domu, spadł na nich kolejny cios. Firma wycofała się z obietnicy.

Pan Janusz opowiada, że rozpoczęły się poszukiwania innego wykonawcy. – Jest już kupiony i opłacony projekt domu. Rodzina uciułała na fundamenty. Rozmawiamy z inną firmą, ale w międzyczasie ceny drewna poszły w górę, a ewentualny nowy wykonawca nie godzi się na upusty. A to oznacza, że nie ma szans, żeby zmieścić się w zebranej kwocie. Nie wspominając o tym, że sprawa nie jest przesądzona, bo ma wygórowane żądania w kwestii zaliczek.

• Pani Monika na pogorzelisku. – Boję się, co będzie z nami dalej

Dach nad głową w ośrodku w Końskowoli rodzina miała zapewniony do końca roku. Gdy okazało się, że nie uda się odbudować domu przed świętami, wrócił problem z zakwaterowaniem. – LODR zgodził się na przedłużenie pobytu do kwietnia. Ale później ośrodek będzie potrzebował mieszkania – mówi Janusz Próchniak. – Postawienie domu w technologii kanadyjskiej nie trwa długo. Ale potrzebna jest firma, która zechciałaby to zrobić na preferencyjnych warunkach. Albo pieniądze, żeby opłacić koszt budowy.

Zbiórka jest zarejestrowana w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji i 100 proc. wpłacanych pieniędzy jest przeznaczonych na odbudowę domu. – Każdy, najmniejszy grosz, pójdzie na ten cel – zaznacza.

– Bardzo się boję, co będzie dalej – mówi pani Monika. – Czasu na budowę jest coraz mniej, nie ma wykonawcy, ani pełnej kwoty, a wiosną musimy się stąd wyprowadzić. – Staram się myśleć pozytywnie, ale są momenty, że jest ciężko. Trudno się po nich pozbierać i wciąż mieć nadzieję.

Zapytaliśmy wójta gminy Końskowola, co może zrobić dla pogorzelców. Od nas dowiedział się, że mieszkają niewiele dalej, w budynku LODR. Stanisław Gołębiowski sądził, że są dalej w Puławach u rodziny. W rozmowie z nami stwierdził, że dysponuje obecnie wolnym lokalem. Problem to ogrzewanie gazowe. Nie ma szans, żeby panią Monikę było na nie stać. Dlatego ewentualna przeprowadzka wchodzi w grę wiosną. Wójt obiecał, że pogorzelcy taką ofertę otrzymają, o ile nie wydarzy się w gminie jakieś nieszczęście, które sprawi, że lokal trzeba będzie udostępnić komuś innemu.

Apel do Czytelników

Jeśli możesz pomóc we wzniesieniu domu w technologii kanadyjskiej na preferencyjnych warunkach cenowych, albo możesz przekazać drewno na budowę, to gorąco prosimy o wsparcie: Telefon kontaktowy: 697 100  43.

Numer konta, na które można wpłacać pieniądze na budowę domu to:

15 1750 0012 0000 0000 3717 2658

Liczy się każda, także niewielka wpłata.