Na czym polega bielenie?
Bielenie polega na odcięciu dopływu światła do konkretnych fragmentów roślin, na skutek którego zanika w nich chlorofil, dzięki czemu mają lepszy, delikatniejszy smak i są pozbawione włókna. Zabieg bielenia wykonujemy na 2–3 tygodnie przed zbiorem.
Jak bielić seler, kard, burak czy rabarbar?
Bielenie ogonków liściowych selera, karda, buraków czy rabarbaru polega na ochronie przed światłem przez owinięcie ich słomą lub pasem papieru po same blaszki liściowe, np. u karda do wysokości 1–1,5 m, obwiązanie pędów sznurkiem i podsypanie podstawy ziemią. Na własne potrzeby bielimy rośliny po kilka sztuk, gdyż po wybieleniu szybko ulegają gniciu. W październiku – listopadzie kardy wykopujemy i przenosimy do ciemnej piwnicy. Po przysypaniu piaskiem same się wybielą.
Kiedy bielić seler naciowy?
Bielenie selera naciowego rozpoczynamy we wrześniu, gdy rośliny są już w pełni rozwinięte. Do bielenia używamy papieru pakowego, tektury falistej lub słomy. W trakcie bielenia światło nie może przenikać do ogonków liściowych, dlatego musimy je szczelnie owinąć od nasady po blaszki liściowe. Można je również bielić, podsypując ziemią, ale jest to pracochłonne, a poza tym ogonki nabierają zapachu ziemi. Należy zatem uważać, by materiał przeznaczony do bielenia ogonków był bezwonny. Zbioru dokonujemy po około 3 tygodniach od rozpoczęcia bielenia. Przed nadejściem mrozów pozostałe selery wykopujemy i z bryłą korzeniową przenosimy do ciemnego i przewiewnego pomieszczenia, gdzie dołujemy je w wilgotnym piasku. Podobnie proces bielenia przebiega u buraków liściowych.
Kiedy bielić rabarbar?
Rabarbar natomiast poddajemy bieleniu wiosną, postępując z ogonkami jak u poprzednich roślin. W każdym przypadku ogonki zawijamy luźno, by był zapewniony przepływ powietrza. W innym razie pędy zamiast bieleć, zaczną gnić.
Jak bielić endywie?
W przypadku endywii to najważniejszy zabieg podczas uprawy. Mniej więcej na 2 tygodnie przed zbiorem liście tworzące rozetę związujemy w górnej części tak, aby światło słoneczne nie docierało do wnętrza rośliny. Możemy również wykorzystać papierowe opaski, którymi dokładnie osłaniamy rośliny. Nie zakładamy papierowych kołpaków, by nie ograniczać dopływu powietrza i nie doprowadzić do gnicia wewnętrznych liści. Dobrą metodą jest nakładanie szczelnych drewnianych skrzynek. Nie należy kopczykować endywii, ponieważ główki są niedostatecznie zamknięte, co stwarza warunki do rozwoju chorób. Tuż przed mrozami rośliny wykopujemy, przenosimy do pomieszczeń bez dostępu światła i dołujemy. W ten sposób same się wybielą.
Jak bielić cykorię?
Cykorię sałatową bielimy, wykopując korzenie od września do późnej jesieni. Zdrowe i nieuszkodzone korzenie o 4-centymetrowej średnicy i długości około 20 cm przeznaczamy do pędzenia zimą i wczesną wiosną. Po przechowaniu ich w temperaturze 1–2°C przenosimy do pomieszczenia bez dostępu światła o temperaturze około 20°C, gdzie je dołujemy w wilgotnym piasku. Po pewnym czasie formuje się białożółta główka złożona ze ściśle przylegających do siebie pozbawionych chlorofilu liści. Zbioru dokonujemy po około 4 tygodniach, gdy główki osiągną 16–18 cm.
Gdy chcemy wybielić pory, należy jak najwyżej obsypać łodygi ziemią, by ograniczyć dopływ światła. Najczęściej jednak 4-miesięczne pory sadzi się w dołki o głębokości około 20 cm.
Dla delikatnego smaku i większej zawartości cukrów procesowi bielenia poddajemy również bulwy kopru włoskiego. Gdy nasady liści zaczynają grubieć i osiągną około 5 cm średnicy, wokół roślin tworzymy kopczyki z ziemi. Bez dostępu światła się wybielą.
Małgorzata Wyrzykowska
