Czym jest igliwie?
To igły drzew iglastych, czasem z fragmentami uschniętych gałązek. Choć są to rośliny zimozielone, to jednak corocznie systematycznie gubią starsze igły. Skład chemiczny igliwia różni się w zależności od warunków uprawy i gatunku. Jedną cechę ma wspólną – obniża wartość pH.
Jakie są zalety ściółki z igliwia?
Zaletą ściółki z igliwia jest dobra przepuszczalność wody (dużo lepsza niż kory czy zrębków). Ponadto w przeciwieństwie do kory nie zużywa tak dużych ilości azotu do rozkładu. Igliwie hamuje rozwój chwastów. Gdy gęsto i grubo tę ściółkę rozłożymy, stworzymy barierę nie do przebicia. To również izolator termiczny, który zimą chroni system korzeniowy przed mrozem (warstwa 10-centymetrowa), natomiast latem pozwoli utrzymać niższą temperaturę. Należy jednak uważać, by nie usypać ściółki zbyt blisko pni drzewek i krzewów. Możemy bowiem spowodować wystąpienie chorób, np. opieńkową zgniliznę korzeni.
Dla których roślin ściółka z igliwia będzie najlepsza?
Ściółka z igliwia polecana jest głównie dla roślin kwasolubnych, czyli rododendronów i azalii, borówki amerykańskiej, hortensji, liliowców, pierisów, wrzosów i wrzośćców oraz truskawek. Wszystkie wyżej wymienione preferują środowisko, jakie możemy stworzyć, ściółkując igliwiem. Wiadomo bowiem, że każda roślina ma swoje preferencje i jeśli chcemy uzyskać właściwie rosnące i rozwijające się okazy, musimy przestrzegać norm. Dlatego nie należy korzystać z igliwia, ściółkując rośliny cebulowe, w tym tulipany i narcyzy, którym może zaszkodzić takie środowisko. Podobnie jest z warzywami – niektóre z nich, np. psiankowate, wolą bardziej neutralne pH.
kiedy najlepiej zbierać igliwie?
Najlepszym czasem na zbieranie igliwia są późna jesień i zima, kiedy igły są najłatwiej dostępne i najsuchsze. Należy je zbierać w miejscach odległych od ruchliwych dróg, potencjalnych źródeł zanieczyszczenia, aby nie wprowadzać szkodliwych związków i substancji do ogrodu.
Możemy je także przeznaczać na kompost, by uzyskać cenne podłoże, szczególnie prowadząc ogrodnictwo zrównoważone. Warto jednak wziąć pod uwagę, że igły będą trochę dłużej się rozkładały z uwagi na to, że są pokryte warstwą woskową. Proces można jednak przyspieszyć, przekładając warstwę igliwia suchymi liśćmi, skoszoną trawą, resztkami pozbiorczymi roślin, a także polewając gnojówką z pokrzyw lub deszczówką. Co kilka tygodni należy materiał przerabiać. Jednak gotowy kompost uzyskamy dopiero po roku.
Małgorzata Wyrzykowska
