Seler korzeniowy jest najczęściej uprawianą u nas formą selera, obok selera naciowego i listkowego. Zadecydowały o tym jego kulinarne i lecznicze właściwości. Jest on też ważnym składnikiem włoszczyzny, podstawą wielu surówek i dobrym warzywem na sok.
Uprawa i pielęgnacja selera
Seler preferuje podłoże żyzne i niezbyt ciężkie, o zasadowym odczynie. Kwaśnego podłoża nie lubi także seler naciowy, jak i korzeniowej.
Aby upewnić się jaki odczyn ma nasza gleba, można to zrobić za pomocą tradycyjnych pasków testowych do badania odczynu gleby lub bardziej profesjonalnego - elektronicznego miernika glebowego.
Znajomość pH gleby pozwoli na zaplanowanie nawożenia oraz właściwego przygotowania bogatego w składniki podłoża, które seler lubi w dużych ilościach.
Ze względu na obfitą masę liściową seler potrzebuje bardzo dużo azotu, dlatego służy mu nawożenie obornikiem. Dobre będą także dedykowane nawozy do warzyw, np. nawóz ekologiczny do warzyw dostępny w wersji płynnej lub granulowanej.
Zbilanowane nawozenie jest o tyle ważne, że niedobór mikroskładników znacząco wpływa ilość i jakość plonu selera. Braki powinno uzupełnić zastosowanie granulowanej mączki bazaltowej.
Choroby i szkodniki selera
Aby ograniczyć występowanie chorób i szkodników na selerach, warto stosować zasady zmianowania lub uprawy współrzędnej. Kiedy roślina zostanie już zaatakowan przez szkodniki labo porażona chorobą, można zastosować różnego rodzaju preparaty naturalne lub chemiczne.
Najczęstsze szkodniki występujące na selerze to:
- połyśnica marchwianka
- paź królowej
- liściolubka selerowa
- przędziorek chmielowiec {przędziorki}
- mszyca trzmielowo-burakowa {mszyce}
- mszyca wierzbowo-marchwiowa {mszyce}
- mszyca gruszowo-pasternakowa {mszyce}
- szpilecznik baldasznik
- niszczyk zjadliwy {nicienie}
- drutowce
- pędraki
- rolnice
Choroby:
- septorioza
- chwościk
- jamistość wierzchołkowa
- zgorzel liści sercowych
- zgnilizna twardzikowata
- parch
Zbiór selera
Przy małych powierzchniach upraw, seler można łatwo wykopać, podważając go widłami. W uprawie towarowej na szeroką skalę stosuje się orkę pługiem lub zbiór maszyną przeznaczoną do zbioru ziemniaków lub buraków. Seler z przeznaczeniem na zbiór pęczkowy wyoruje się po 6-8 tygodniach, natomiast na przełomie października i listopada – do spożycia lub sprzedaży w okresie jesiennym.
Oprac. Natalia Marciniak-Musiał
Zdjęcie: Pixabay
