Jak wyhodować pomidory jak marzenie w swoim ogródku?

Pomidor do właściwego wzrostu potrzebuje ciepłego i dość suchego klimatu. Zimna i wilgotna pogoda hamuje wzrost, opóźnia dojrzewanie owoców i sprzyja chorobom grzybowym. Dlatego wybierajmy osłonięte i ciepłe miejsce, najlepiej pod ścianą, przy żywopłocie czy ogrodzeniu. Jednak w rejonach o wysokiej wilgotności pomidor nie może rosnąć w miejscu osłoniętym, gdyż wysoki poziom wilgoci prowadzi do rozwoju chorób. Nie lubi też gleb ciężkich, zimnych. Najlepiej się czuje na stanowisku piaszczysto-gliniastym oraz o średniej zawartości próchnicy.

Dobrym przedplonem jest ogórek, kalarepa, szpinak i seler. Wykluczone natomiast są rośliny psiankowate. W związku z tym, że świeży nawóz organiczny wpływa na rozwój masy zielonej, przez co opóźnione zostaje plonowanie, zaleca się sadzić rośliny w drugim roku po oborniku.

Do uprawy wybieramy zazwyczaj wysokie odmiany. Pomidor wysoki daje wyższy plon, lepszy jakościowo, przy niesprzyjających warunkach klimatycznych jest mniej podatny na choroby. Ale wiąże się z większą liczbą zabiegów w porównaniu z odmianami karłowymi

Zanim posadzimy rozsadę, najpierw w miejscach wyznaczonych ustawiamy paliki, nigdy odwrotnie. Paliki muszą mieć około 1,5 metra i być zagłębione w ziemi do 50 cm. Rośliny sadzimy w rzędach odległych od siebie na 70 cm, w rzędzie natomiast około 50 cm. Co ważne, rozsadę można sadzić głębiej, niż rosła w doniczkach, a w przypadku rozsady zbyt wyrośniętej jest to nawet wskazane. Wyrośniętą rozsadę zaleca się sadzić głęboko, układając część łodygi poziomo, z niej bowiem wyrosną korzenie przybyszowe, co sprzyja lepszemu wzrostowi roślin.

Ziemię lekko ugniatamy i podlewamy. Po wyschnięciu należy glebę spulchnić, bo pomidory są wrażliwe na zaskorupienie. Posadzone rośliny należy przywiązać do palików umieszczonych od północnej strony, pamiętając, że pęd główny rośnie nie tylko w górę, lecz także powiększa średnicę. Dlatego przywiązujemy je niezbyt ciasno i w ósemkę. Do dobrego wzrostu rośliny wymagają również równomiernej wilgotności, a tę możemy zapewnić, przykrywając glebę materiałem organicznym, np. słomą, ściółką z kompostu.

Odmiany wysokie prowadzimy na jeden pęd, co przyspiesza owocowanie i lepsze dojrzewanie owoców. Dodatkowo rośliny są lepiej przewietrzone, co ma duże znaczenie podczas deszczowej pogody. Można prowadzić je na dwa czy nawet trzy pędy, ale odbija się to na wielkości i jakości owoców. Aby uzyskać szybki wzrost i rozwój głównego pędu oraz kwiatostanów, należy na bieżąco usuwać pędy boczne. Muszą być one uszczykiwane, gdy tylko można je chwycić palcami. Nie używajmy noża. Po wyrośnięciu owoców z niższych gron można usunąć całkowicie lub częściowo zakrywające je liście. Obrywamy je jednak tylko od strony południowej.

Jeśli zauważymy objawy zarazy ziemniaczanej, czyli brązowe plamy na liściach, nim sięgniemy po środki chemiczne, wypróbujmy to, co daje natura: spryskajmy rośliny serwatką. Jeśli nie mamy serwatki, to możemy wykorzystać chude mleko rozcieńczone pół na pół z wodą. Gdy jest chłodno i deszczowo, pryskajmy co dwa tygodnie. Jeżeli pada często i długo, wykorzystajmy nawet krótkie rozpogodzenia. Do mlecznego lub serwatkowego preparatu dokładajmy łyżkę ogrodniczego mydła potasowego z czosnkiem na litr.