Jak uprawiać buraki ćwikłowe?
Buraki to warzywa dwuletnie. W pierwszym roku tworzą jadalny korzeń spichrzowy, w drugim wykształcają pędy kwiatostanowe. Warzywa te udają się praktycznie na każdej glebie o pH powyżej 6,5. Preferują stanowiska słoneczne i lekko wilgotne. Uprawia się je w drugim roku po oborniku, ale na bardzo dobrych, żyznych glebach – w trzecim (nie znosi świeżego obornika). Ważną kwestią jest zasobność podłoża w próchnicę. Podczas całego okresu uprawy burak nie potrzebuje dodatkowego dokarmiania.
O czym należy pamiętać w uprawie buraka ćwikłowego?
W okresach suszy należy go podlewać, by nie dopuścić do zwiędnięcia liści. Warto pamiętać, że można go siać właściwie po wszystkich warzywach, z wyjątkiem korzeniowych i szpinaku należącego do tej samej rodziny botanicznej. Należy również pamiętać o zachowaniu choćby kilkuletniej przerwy w uprawie buraków po burakach. Nieprzestrzeganie tych zasad może skutkować zawirusowaniem plantacji oraz wystąpieniem szkodników. Nasiona wysiewamy w rzędach oddalonych od siebie co 30 cm, natomiast w rzędzie nasiona umieszczamy gniazdowo po 3 w odległości około 15 cm. Gdy rośliny osiągną około 5 cm wysokości, przerywa się je, pozostawiając w punkcie po jednej najsilniejszej.
Czym różnią się odmiany buraka ćwikłowego?
Buraki mogą różnić się między sobą kształtem korzeni, kolorem skórki i miąższu, a także długością okresu wegetacji. Najbardziej znaną odmianą o korzeniach spłaszczonych jest bardzo plenny Egipski, dobry do przechowywania, a z kulistych – Chrobry i Regala. Obie odmiany dobrze się przechowują. Wśród odmian o korzeniach wydłużonych wart uwagi jest bardzo plenny Norton, polecany na przetwory, i Rywal, który dobrze się przechowuje.
Najnowsze odmiany buraka ćwikłowego
Buraki o kolorowych korzeniach, które zaczynają pojawiać się na rynku, to żółto-pomarańczowy, plenny Boldor i Burpee’s Golden, który jest plenną, smaczną odmianą o żółtych korzeniach. Biało-czerwonymi kręgami na przekroju korzenia charakteryzuje się dwukolorowa odmiana Tonda di Cioggia. Barwę białą korzenia mają Alba i bardzo plenna Śnieżna Kula.
Pamiętajmy, że do przechowywania nadają się jedynie zdrowe i nieuszkodzone korzenie. Najlepiej przechowują się korzenie średniej wielkości, najgorzej – zbyt duże.
oprac. Małgorzata Wyrzykowska
