StoryEditorWiadomości rolnicze

Przędziorki w sadzie - jak je rozpoznać?

25.04.2017., 15:04h
Nowy sezon wegetacyjny w sadach i coroczne problemy z zachowaniem zdrowotności drzew, warto sobie co nieco przypomnieć. Każda obecność szkodników wiąże się z zagrożeniem infekcji i dużymi stratami w plonach. Lepiej znaleźć je wcześniej niż czekać, by problem sam się rozwiązał. Niestety, tak się nie da.

Okazji do lustracji sadu mieliśmy wiele podczas cięcia drzew. Jabłonie i grusze są bowiem często narażone na zasiedlenie przez przędziorki a w porę zauważone mogą być skuteczniej zwalczone. A wiadomo, przędziorki występują w sadach corocznie choć w różnym nasileniu. Tylko patrzeć jak będziemy zmuszeni wyjechać z opryskiwaczem i rozpocząć walkę z tymi szkodnikami. Do tej pory mieliśmy do czynienia z przędziorkiem owocowcem (charakterystycznie czerwonobordowo zabarwiony), ale od pewnego czasu zaobserwowano występowanie również przędziorka chmielowca (żółtozielony z dwiema ciemniejszymi plamami) w polskich sadach. Różnią się jeszcze inną cechą. Przędziorek owocowiec zimuje w formie czerwonych jaj złożonych na pniach drzew, natomiast chmielowiec zimuje jako samica, czyli wiosną występują w dwóch różnych formach, ale latem ich działalność zasadniczo niczym się nie różni. Zarówno jeden, jak i drugi wysysa soki z komórek liściowych, co prowadzi do żółknięcia i opadania liści, przez co asymilacja jest zmniejszona i mniej wydolna.

Przędziorek chmielowiec

zasiedla wiele gatunków roślin, zarówno wieloletnich, jak i jednorocznych a to sprawia, że walka z nim jest kłopotliwa. Kilka słów o szkodniku. Samica o dł. ok. 0,6 mm ma walcowaty kształt, latem żółtozielona z dwiema ciemnymi plamami na grzbiecie. Zimujące samice są karminowe bądź pomarańczowe i pozbawione charakterystycznych letnich plam. Zimują w szczelinach kory, glebie lub pod opadłymi liśćmi. Kryjówki zimowe opuszczają w ostatniej dekadzie kwietnia lub w maju i rozpoczynają żerowanie na rozwijających się liściach. Jesienią zapłodnione samice równocześnie z rozpoczęciem żerowania składają jaja (nawet do 200). Jaj są kuliste, początkowo szkliste z czasem matowe o żółtej barwie. Larwy wylęgają się po około kilku, czasem kilkunastu dniach, zależnie od temperatury. Te również rozpoczynają żerowanie na liściach przegryzając skórkę, niszczą miąższ i wysysają soki komórkowe, prowadząc do szarzenia lub srebrzystości liścia i opadania. Nie tylko liść pada ofiarą przy dużym nasileniu szkodnika. Zasiedlają również ogonki liściowe, szypułki kwiatowe, kwiaty, a także młode pędy. W sezonie przy wysokiej sprzyjającej rozwojowi temperaturze i braku opadów występuje do 5 pokoleń.

Małgorzata Wyrzykowska

Warsaw
wi_00
mon
wi_00
tue
wi_00
wed
wi_00
thu
wi_00
fri
wi_00
18. listopad 2024 14:52