Warzywa do gruntu
Na przełomie marca i kwietnia do gruntu wysiewamy nasiona grochu, roszponki, sałaty liściowej, wczesne odmiany marchwi, pietruszkę, bób, rzodkiewkę i rzodkiew, skorzonerę, szpinak i cebulę. Pod osłonami, jeśli nie zrobiliśmy tego do tej pory, wysiewamy paprykę, pomidory, oberżynę do uprawy w gruncie, selery korzeniowe, szczypiorek i pory. W początkowych dniach kwietnia wysiewamy do gruntu karczochy, późne odmiany kalafiora, brokuły, letnie odmiany sałaty głowiastej, letnie odmiany kalarepy, buraki liściowe, późne odmiany marchwi, pasternak, pietruszkę, pory, rzodkiewkę, brukselkę, późne odmiany kapusty głowiastej czerwonej, późne odmiany kapusty głowiastej białej, kapustę włoską i cebulę na dymkę. Przed siewem nasion należy przygotować odpowiednie stanowisko. Warzywa wysiewamy na równą, wygrabioną i oczyszczoną z chwastów powierzchnię, zachowując pewne zasady. Nasiona drobne wysiewamy w wyznaczone rzędy i przykrywamy cienką warstwą ziemi. Niektóre nasiona są bardzo drobne (marchew, pietruszka, cebula) i ich równomierny siew jest utrudniony. Dlatego też dobrze jest wymieszać je z suchym piaskiem w stosunku 1 : 1 lub 1 : 2. Po wysianiu nasion dokładnie ugniatamy powierzchnię rzędów, by zmniejszyć parowanie. Grubsze nasiona nie stanowią już takiego problemu i ich siew jest o wiele prostszy. Wysiewamy je w wyznaczone rzędy i przykrywamy warstwą ziemi, zazwyczaj 3 razy grubszą od średnicy nasion. Na rozsadnik Nie wszystkie warzywa wysiewamy bezpośrednio na miejsce stałe. Wśród nich są np. warzywa, z których wyprodukujemy rozsadę, by po pewnym czasie przesadzić ją na miejsce właściwe. Do takich roślin należy m.in. karczoch, kalafior, kapusta, brokuł, sałata, kalarepa, brukselka i por. W tym przypadku niezbędny okaże się rozsadnik, czyli lekko podwyższony, szeroki zagon. Normalny zagon powinien mieć 150 cm szerokości, przy czym szerokość ścieżki powinna wynosić 30 cm, natomiast część użytkowa – 120 cm. Szerokość jest tak obliczona, by bez większego wysiłku sięgać do środka zagonu podczas prac pielęgnacyjnych i uprawowych. Szersze utrudniają pracę, a węższe powodują złe wykorzystanie terenu – za dużo miejsca tracimy na ścieżki. Ścieżki wyznaczamy np. napiętym sznurkiem i tylko udeptujemy, bez podgrabiania ziemi na zagon. W ten sposób powstaną ścieżki, które będą prawie na tym samym poziomie co zagon, a jego brzegi nie będą wysychały szybciej niż środek. Miejsce pod rozsadnik nie może być przypadkowe, zakładamy go w miejscu ciepłym, osłoniętym od zimnych wiatrów, jesienią dobrze wynawożonym przefermentowanym obornikiem lub kompostem i w bliskiej odległości od źródła wody niezbędnej do podlewania. Dobra rada: ponieważ wszystkie rośliny są wrażliwe na zimną wodę, nie podlewajmy ich wodą prosto z wodociągu czy ze studni, lecz postarajmy się ustawić jakiś zbiornik (dużą beczkę, starą wannę, kocioł itp.) w pobliżu rozsadnika, napełnijmy go wodą i pozostawmy do następnego dnia, by się trochę ogrzała. Po wykorzystaniu całej wody ponownie napełnijmy naczynie. Nasiona roślin kapustnych sieje się w poprzek rozsadnika, w rzędy co 10–15 cm, a sałatę i szczypiorek w rzędy co 6–8 cm. Siew rzędowy ułatwia pielęgnowanie rozsady oraz jej wybieranie, a rozsada jest wówczas silniejsza i bardziej wyrównana. Na wyprodukowanie rozsady kapustnych potrzeba 40–45 dni, a sałaty – 30–35 dni.
Małgorzata Wyrzykowska
