Zielony Zakątek 2017: W tym ogrodzie królują drzewa

Przy bramie witają nas dwa husky. Po lewej stronie stoi drewniany dom, wokół niego i za nim ogród, który płynnie przechodzi w sad. A za nim już jest Ojców.

Uwagę przykuwają potężne drzewa, największe z nich to rozłożysta 180-letnia lipa. Na jej gałęzi huśtawka zawieszona na przywiezionych przez państwa Klimczaków z wybrzeża linach okrętowych. Ogród nie jest przeładowany ani ostentacyjny. Próżno szukać tu niepotrzebnych ogrodowych ozdób. Jest przestrzeń i piękne widoki.

– Jedna roślina, dobrze prowadzona, posadzona w dobrym miejscu, zawsze przyciągnie uwagę. Nie lubię, gdy wszędzie pełno wszystkiego – mówi pan Zdzisław.

W zielonym zakątku Klimczaków jest oddech, przestrzeń i piękne widoki – w tym ogrodzie nie ma przeładowania. Właściciele nie przepadają za ogrodowymi dekoracjami 

Z wykształcenia zootechnik, podobnie jak jego małżonka Danuta. Nie pracował w zawodzie. Zajmował się aranżacją ogrodów, jest sadownikiem. Specjalizuje się w deserowych odmianach śliwek. Jednak z powodu pogarszającej się opłacalności tej produkcji przymierzają się z żoną do hodowli zwierząt. W wolierze na tyłach ogrodu mieszkają już bażanty i kuropatwy.

Na początku lat 80. ub. wieku zakładał ogród, sadził drzewa i krzewy na należącej od dawna do rodziny działce. Całość ma 2 hektary. Wcześniej w tym miejscu było pole. Kamienny ogrodowy grill pan Zdzisław wybudował w 1985 r.

– W tamtych czasach rzecz niespotykana. Pierwotnie zadaszony, teraz czeka w kolejce na remont. Konstrukcję porasta bluszcz pospolity. Jego nasiona przywieźliśmy z Batumi – mówi pan Zdzisław.

Pan Zdzisław co roku wiosną zawiesza huśtawkę na okrętowych linach. Na zdjęciu – z żoną Danutą

Bluszcz rośnie już ponad 30 lat. Grube pędy owinięte wokół siebie pną się w górę. Dopiero z bliska widać, że to nie pojedynczy pień. Obok katalpa. Kwitnie w początku maja. Ma grona jak fasola.

Obok czteroletniej sosny kolumnowej na ziemi stoi domek dla trzmiela. – W tym roku, niestety, niezamieszkany. Niedaleko 30-letnie sosny czarne.

Wszystkie drzewa, z wyjątkiem potężnej lipy i niepozornych mirabelek, sadził nasz rozmówca.

W planach jest staw ogrodowy na kilkadziesiąt metrów kwadratowych. – Znam się trochę na tym, niestety wciąż brakuje czasu na prace w ogrodzie – mówi pan Zdzisław. Na razie jest więc ogrodowe oczko. Pod lustrem wody można dostrzec karasie, a nad nim, szczególnie w parne i gorące dni, liczne ptaki. Wszystko to doskonale widać z werandy. – W pobliżu nigdzie nie ma wody. Ruch non stop. Przylatują pliszki, szczygły, grzywacze, nawet krzyżówki i bażanty.

Oczko wodne, uwielbiane przez ptaki w upalne dni, ma się zamienić w ogrodowy staw

Po drugiej stronie domu jego mieszkańcy oglądają z okien ptasi ruch zimą. Sikorki, gile, grubodzioby, tłoczą się w zawieszonym na drzewie karmniku, doskonale widocznym z kuchni. 

Zakątek ogrodu, w którym znajduje się oczko wodne, obfituje w interesujące okazy. To m.in. modrzew. Niecodzienny wygląd zawdzięcza szczepieniu. – Wszyscy szczepią modrzew nisko, więc stwierdziłem, że ja zaszczepię jak najwyżej. I stąd taki efekt. Drzewko ma już 23 lata – tłumaczy pan Zdzisław. Podobnie została zaszczepiona brzoza, która jednak kilka lat temu nie wytrzymała ciężaru śniegu i zastygła przygięta do ziemi.

Z kolei wiąz groszkowy, odpowiednio cięty, przypomina drzewka z japońskich grafik. Obok buk szkarłatny. Ale tu gospodarz nie jest zadowolony z wyniku szczepień. – To potężne drzewo, w polskich warunkach niełatwo uzyskać zamierzony efekt. Najładniejszy jest na początku czerwca, gdy liście są intensywnie czerwone – opowiada.

W pobliżu rosną jodły koreańskie. Gdyby nie przemarzły, to na ich gałęziach właśnie teraz można by podziwiać fioletowo-niebieskie, stojące szyszki. Obok świerk serbski.

– Wyrósł modelowy wręcz. A w pobliżu świerki kupione jako serbskie, które okazały się zwykłymi świerkami kłującymi – mówi Zdzisław Klimczak.

Milin amerykański to jedna z ciekawszych ogrodowych „aranżacji”. A ten ogrodowy grill pamięta jeszcze lata 80

Zatrzymujemy się na chwilę przy jodle balsamicznej. Odmiana interesująca także z tego powodu, że po ścięciu nie zrzuca igieł. Wytrzymuje bez wody nawet kilka miesięcy.

– Przywiozłem sadzonki z praktyki w Szwarcwaldzie. Tam rosną w lesie, w Polsce w lesie nie można ich spotkać – wyjaśnia pan Zdzisław.

Doskonale prezentuje się mini-wrzosowisko usytuowane przy ścianie garażu. Kępki wrzosów są rozsiane wśród szyszek i igieł pochodzących z rosnących w tym miejscu sosen czarnych. – Mamy kawałek lasu u siebie pod samą chałupą. I nam się to podoba – mówi pan Zdzisław.

– To akurat podoba się wszystkim – kontynuuje nasz rozmówca. Ma na myśli kwitnącą wisterię. – Dzięki temu, że roślina jest cięta, kwitnie praktycznie przez cały sezon. To bardzo ekspansywne pnącze i nieprzycinane zarosłoby cały dach. Dzięki niemu cały garaż pachnie. W tym roku jednak pąki przemarzły i kwiaty zaczęły się pokazywać dopiero od niedawna.


Na sąsiedniej ścianie pyszni się kwitnący czerwono milin amerykański. Od tak niecodziennie wyglądającego garażu trudno oderwać wzrok. Podobnie jak od całego ogrodu.