Dlaczego dzieci mają „złe” nawyki?
Dziecko może powrócić do tych zachowań, gdy jest zestresowane, znudzone, sfrustrowane, nieszczęśliwe, niepewne lub zmęczone. Wiele z tych „złych” nawyków działa uspokajająco i kojąco. Jeśli to zrozumiemy, łatwiej będzie sobie z nimi radzić.
W większości przypadków te zachowania to po prostu „fazy” lub nawyki – a nie poważne problemy zdrowotne. Dziecko zazwyczaj z nich wyrasta. Egzamin zdaje często po prostu ignorowanie tych zachowań. Krzyki, zwracanie uwagi na nawyk i kary zwykle nie pomagają w powstrzymaniu zachowania, a nawet mogą je nasilić. Pochwały i nagrody stosowane w momentach, kiedy dziecko nie prezentuje nawyku czy zachowania, a także cierpliwość, najprawdopodobniej pomogą.
Jak oduczyć dziecko od ssania smoczka lub kciuka?
Istnieją różne rodzaje ssania palca, do których dzieci uciekają się w okresie niemowlęcym i dziecięcym. Ssanie kciuka i palców rozpoczyna się zwykle w pierwszych miesiącach życia. Wiele dzieci wyrasta z tego na długo przed pierwszymi urodzinami, a większość z nich przestaje ssać palec w wieku 5 lat z powodu presji rówieśników. Dzieci ssą nie tylko smoczki i palce, ale także kocyki.
Ssanie działa kojąco, uspokajająco i często pomaga dzieciom zasnąć. Powinno jednak zwrócić naszą uwagę, kiedy pojawiają się zęby stałe (w wieku około 5 lat), ponieważ ssanie zmienia ułożenie zębów, kształt podniebienia lub zgryz. Jeśli dziecko używa smoczka, lepiej pozwolić mu na używanie go, niż na ssanie kciuka. Staraj się jednak pozbyć smoczka przed ukończeniem przez dziecko 4. roku życia. Możesz to zrobić w następujący sposób.
Wytnij nacięcia w ustniku smoczka. To sprawia, że jest mniej skuteczny i często dzieci tracą zainteresowanie. Niech przyjdzie „wróżka smoczuszka”. Poproś dziecko, aby pomogło włożyć wszystkie smoczki do słoika i zostawiło je na noc wróżce. Następnie poproś „wróżkę”, aby zostawiła specjalny poczęstunek dziecku, które rezygnuje ze smoczka.
Jeśli taki zimny prysznic wydaje się zbyt trudny, poproś dziecko, aby każdego ranka zostawiało smoczek w sypialni, by mogło z niego korzystać tylko przed snem lub w porze drzemki.
Dziecko uderza głową, kręci się lub kołysze? To zapewnia im poczucie komfortu
Czasem dzieci mają nawyk uderzania głową o stały przedmiot, np. łóżeczko. Niektóre robią to nawet 80 razy na minutę. Obawiacie się, że powstaną obrażenia albo wydaje się wam, że coś z dzieckiem jest nie tak. Tymczasem dziecko często nie wydaje się cierpieć, jest spokojne i zadowolone. Nawyk zwykle zaczyna się w wieku około 9 miesięcy i zanika w wieku około 2 lat.
Niemowlęta czasem też nieustannie przewracają głowę z boku na bok, leżąc na plecach. Czasem nawyk ten skutkuje całkowitym wytarciem włosów z tyłu głowy. Dzieci lubią też rytmicznie kołysać się, siedząc lub opierając się na kolanach lub łokciach. To zachowanie zwykle zaczyna się w wieku około 6 miesięcy i zanika w wieku 2 lat. Większość dzieci kołysze się przez 15 minut lub krócej. Podobnie jak uderzanie głową, często pojawia się podczas słuchania muzyki lub zasypiania.
Uderzanie głową, kręcenie głową i kołysanie ciałem to częste nawyki z dzieciństwa, które zapewniają poczucie komfortu. Zachowania te są często nieszkodliwe, ale mogą być niepokojące, jeśli obserwujecie u dziecka również opóźnienia w rozwoju. W takiej sytuacji o nawyku poinformuj pediatrę.
Co zrobić gdy dziecko zgrzyta zębami lub je zaciska?
Bruksizm to nawyk obserwowany u ponad połowy wszystkich noworodków o prawidłowym rozwoju. Zwykle zaczyna się w wieku około 6 miesięcy, kiedy wyrzynają się zęby mleczne, i ponownie w wieku około 5 lat, kiedy wyrzynają się zęby stałe. Zgrzytanie zębami ma miejsce głównie podczas snu. Nawyk jest nieszkodliwy, dopóki nie powoduje uszkodzenia szkliwa zębów, dlatego warto go monitorować. Dzieci zwykle z tego wyrastają, ale bruksizm może trwać aż do dorosłości. W dorosłym wieku może powodować problemy stomatologiczne lub dysfunkcje stawu skroniowo-żuchwowego.
Czytaj więcej: Jak korzystanie ze smartfona może wpłynąć na zdrowie dziecka?
Karolina Kasperek
