Jak oduczyć dziecko obgryzania paznokci?
Obgryzanie paznokci czy skórek to kwestia głównie estetyczna. Stanowi problem, jeśli powoduje nawracające krwawienie lub infekcję łożyska paznokcia. Podobnie jak w przypadku innych nawyków, strategie pozytywnego wzmacniania są najskuteczniejszym sposobem na eliminowanie zachowania. Spróbuj przyłapać dziecko na sytuacji bez palca w ustach i opisz głośno, co właśnie robi rękami. Na przykład: „Widzę, że składasz palcami origami” albo „O! Palcami drapiesz kota po uszach! Ona to bardzo lubi!”. Chodzi o to, żeby podkreślać sytuacje, w których dziecko robi z palcami cokolwiek innego niż obgryzanie. I by tworzyć wokół tych sytuacji przyjazną atmosferę.
Istnieją również lakiery do paznokci o kwaśnym smaku, które mogą pomóc w eliminowaniu tego nawyku. Można też nałożyć na paznokieć plaster. Plaster można spróbować też nasączyć octem, by nadać mu bardziej nieprzyjemny smak.
Jak oduczyć dziecko dłubania w nosie?
Dłubanie w nosie jest chyba jednym z bardziej frustrujących rodziców nawyków, ponieważ jest jednym z najmniej akceptowanych społecznie. Jednocześnie jest to jeden z najczęstszych nawyków wśród dzieci i dorosłych. Dłubanie w nosie może rozpocząć się, gdy na skórze pojawi się strupek w wyniku infekcji, alergii lub drobnego urazu. Manipulowanie przy strupku i dłubanie powoduje większe podrażnienie nosa i może stworzyć błędne koło. Dłubanie w nosie jest też częstą przyczyną krwawień z nosa.
Jak sobie z tym poradzić? Powiedz dziecku, że dłubanie w nosie w miejscach publicznych jest niedopuszczalne, ale że może ono użyć chusteczki do nosa, żeby go oczyścić albo podrapać się. Wyjaśnij, że jeśli dłubie w nosie, przenosi swoje zarazki na inne osoby. Nalegaj, aby dziecko umyło ręce po dłubaniu lub wydmuchaniu nosa. Czasem błędne koło pomaga przerwać zaaplikowanie do nosa odrobiny specjalnej maści z pantenolem, zapobiegającej tworzeniu strupków. Pomocne może być również nawilżanie nosa niewielką ilością soli fizjologicznej przed snem.
Jak pozbyć się tików u dziecka?
Tiki to zachowania (drgania lub ruchy), które często się powtarzają. Ruch może obejmować dowolną część ciała. Tik twarzy, zwłaszcza mruganie oczami, jest najczęstszy. Tiki tzw. przemijające to nawyk, który pojawia się w dzieciństwie lub w wieku młodzieńczym i może trwać od jednego miesiąca do roku. Dziecko, gdy zostanie o to poproszone, jest w stanie najczęściej opanować tik na kilka minut lub godzin. Tik może pojawiać się w pewnych momentach, a w innych nie. Może występować kilka razy na godzinę, raz dziennie lub co kilka dni. Częściej, gdy dziecko jest zdenerwowane, zmartwione, zmęczone, chore, zestresowane lub podekscytowane. Tiki mogą się również nasilać, gdy dziecko o nich myśli – na przykład, jeśli omawiasz z nim tik lub, paradoksalnie gdy ktoś prosi je, aby przestało. Występują za to rzadziej, gdy dziecko koncentruje się na czymś innym. I mogą w ogóle nie wystąpić, gdy śpi. Dzieci mogą mieć jeden lub więcej tików na raz, a ich liczba i rodzaj mogą się zmieniać.
Rzadko występują tiki głosowe lub tiki bardziej złożone, które sugerują poważniejsze zaburzenie zwane zespołem Tourette’a. Jeśli tik utrzymuje się dłużej niż rok lub dziecko nie potrafi go opanować, może to być oznaką poważniejszego problemu i wymaga oceny przez lekarza. Jeśli tik przeszkadza bardzo w codziennym życiu, pomocna okazuje się często psychoterapia. Proste ćwiczenia pomagają sprowadzić tik do częstotliwości i formy, która pozwala funkcjonować.
Co się dzieje z dzieckiem, gdy wyrywa włosy?
Jeśli twoje dziecko traci włosy, może to być sygnał problemów zdrowotnych, takich jak infekcja. Delikatne wyrywanie włosów, które powoduje minimalną ich utratę, to kolejne zachowanie uspokajające obserwowane u niemowląt i dzieci. Podobnie jak ssanie kciuka, często pojawia się, gdy dziecko jest zrelaksowane, znudzone lub zmęczone. Dzieci zazwyczaj same wyrastają z tego nawyku. Istnieje poważniejsza forma wyrywania włosów, zwana trichotillomanią, która polega na wyrywaniu włosów ze skóry głowy, rzęs, brwi i/lub obszaru genitaliów. Jest to rzadkie zaburzenie, które często sugeruje podłoże psychologiczne i powinno zostać skonsultowane najpierw z lekarzem.
Czy to normalne, że dziecko bawi się genitaliami?
Większość dzieci – zarówno chłopców, jak i dziewcząt – bawi się swoimi genitaliami dość regularnie w wieku 5–6 lat. Najczęściej jest to normalnym etapem w rozwoju. Należy pamiętać, że w tym wieku zabawa genitaliami nie ma dla dziecka charakteru seksualnego. Jeśli jednak dziecko robi to często przy innych, mów mu, że to naturalna rzecz, ale podkreśl, że powinna się dziać tylko poza wzrokiem innych, kiedy jest się samemu. Jeśli nawyk masturbacji się nasila, należy sprawdzić, czy dziecko nie reaguje w ten sposób na jakąś stresującą sytuację. Nie naciskaj mocno, ale podkreślaj prywatność tej czynności. Absolutnie nie strasz dziecka i nie stosuj nagan. Jeśli odruch będzie powodował wycofywanie się dziecka z codziennego życia, będzie potrzebna pomoc psychologa.
Dlaczego dziecko wstrzymuje oddech?
Rodziców mogą przerażać epizody wstrzymywania oddechu dzieci. Dziecko przestaje oddychać na krótką chwilę po przykrym, przerażającym lub bolesnym doświadczeniu. Czasami wstrzymuje oddech aż do utraty przytomności. Czasami u dziecka mogą występować zachowania przypominające napady padaczkowe związane ze wstrzymaniem oddechu.
Epizod wstrzymania oddechu może trwać od kilku sekund do nawet minuty. Napady pojawiają się najczęściej między 18. a 24. miesiącem życia i ustępują w wieku 5 lat. Jeśli dziecko straci przytomność podczas jednego z tych epizodów, nie panikuj. Epizody wstrzymania oddechu nie powodują długotrwałych skutków. Pamiętaj, że dziecko nie ma nad nimi kontroli. Kiedy nastąpi taki epizod, zapewnij dziecku spokój i chroń je przed obrażeniami.
Czytaj dalej:
Karolina Kasperek
