Czy krótszy poród jest lepszy?
I chociaż wydaje się, że urodzenie poprzez cięcie jest łatwiejsze, to może ono mieć dużo dotkliwsze konsekwencje niż poród naturalny. Co więcej – mogą one trwać przez całe lata.
Czym zatem różnią się, poza widocznymi kwestiami, oba porody? Jakie są ich zalety i ewentualne wady?
W większości przypadków poród naturalny jest bezpieczniejszy, ale nie znaczy to, że cięcie cesarskie nie jest bezpieczne. Podczas porodu drogą cięcia rodzi się przez nacięcie brzucha i macicy matki. W przypadku porodu drogą pochwową dziecko rodzi się przez kanał rodny. Czas trwania porodu może być bardzo różny dla obu metod. Cięcia zwykle trwają od 45 minut do godziny. Poród naturalny może trwać nawet kilkanaście godzin.
Pełne odzyskanie sił po cięciu zwykle trwa od 6 do 8 tygodni i może czasami wymagać dłuższego pobytu w szpitalu. Jeśli chodzi o poród drogami natury, pełnego wyzdrowienia można spodziewać się po około 6 tygodniach. Hospitalizacje są w tym przypadku też dużo krótsze, trwają często 2–3 dni.
Ból to sprawa subiektywna i indywidualna, ponieważ nie każdy odczuwa go w ten sam sposób. Przy cięciu nie odczuwa się żadnego bólu, ponieważ jest ono wykonywane w znieczuleniu ogólnym albo tzw. przewodowym – podpajęczynówkowym, zewnątrzoponowym lub podpajęczynówkowo-zewnątrzoponowym. Znieczulenie podawane jest poprzez wkłucie między kręgami do wnętrza kręgosłupa. W tym przypadku sam poród nie boli, ale powrót do pełnej formy może być bardziej bolesny niż w przypadku porodu naturalnego.
Poród naturalny jest zdrowszy i bezpieczniejszy dla dziecka
Poród naturalny jest zwykle preferowaną przez kobiety i lekarzy metodą. Nie bez powodu. Istnieje wiele jego opcji – można rodzić w wodzie albo zdecydować się na rodzenie z niewielką interwencją medyczną, czyli tzw. poród domowy. Istnieje wiele korzyści z naturalnego porodu. Wiadomo, że jest to mniej ryzykowna metoda i zwykle łatwiejsza dla kobiecego ciała w porównaniu z cięciem cesarskim. Daje też matce, dziecku i rodzinie okazję do niezwykłego doświadczenia. Taki poród może być jednak bolesny. Może się wydłużać z powodu zmęczenia matki lub niewłaściwej pozycji dziecka.
Ze względu na to, że jest nieinwazyjny, poród drogą pochwową wiąże się z mniejszym ryzykiem, takim jak krwawienie wewnętrzne, infekcje i blizny. Naturalny poród jest również korzystny dla dziecka. Pomaga wypłukiwać płyn uwięziony w płucach noworodka, przyspieszając oddychanie po urodzeniu. Ponadto dzieci urodzone siłami natury mają kontakt z dobroczynnymi bakteriami podczas podróży przez kanał rodny. W ten sposób ich układ odpornościowy zostaje wzmocniony.
Cesarskie cięcie czasem jest koniecznością. Kiedy lekarze zalecają cesarkę?
Cięcie cesarskie zalecane jest kobietom będącym w ciąży wysokiego ryzyka, w ciąży mnogiej (jak choćby bliźnięta) lub u tych, których dziecko ułożyło się w pozycji pośladkowej, zwłaszcza jeśli jest to pierwszy poród. Jeśli w przeszłości chorowałaś na cukrzycę, nadciśnienie tętnicze, zostałaś zakażona wirusem HIV, chorowałaś na opryszczkę lub inne schorzenia, które mogą utrudniać naturalny poród, lekarz może zalecić cięcie. Jeśli lekarz uzna, że wielkość dziecka jest nieproporcjonalna do obwodu kanału rodnego, też może zdecydować o cięciu.
Cięcia są zwykle planowane z lekarzem, więc często z wyprzedzeniem znamy dzień i godzinę. Daje to możliwość przygotowania się do porodu bez pośpiechu. Poród przez cesarskie cięcie jest ratującą życie opcją, jeśli poród drogą pochwową nie wchodzi w grę lub matka czy dziecko są w niebezpieczeństwie.
Rekonwalescencja trwa jednak dłużej, a także istnieje zwiększone ryzyko powikłań w późniejszych ciążach. Może się okazać, że w kolejnych ciążach już nie będzie można rodzić siłami natury.
Pomimo że jest to bezpieczna i powszechna procedura, cesarskie cięcie wiąże się z większym ryzykiem niż poród naturalny. Dlatego nie jest zalecane, jeśli nie ma konieczności. Przy kolejnych porodach zwiększa też ryzyko – choć zdarza się to rzadko – pęknięcia macicy, czyli otwarcia starej blizny po cięciu cesarskim. Pęknięcie macicy jest nagłym przypadkiem i wymaga wykonania awaryjnego cesarskiego cięcia.
Każdy poród wymaga okresu rekonwalescencji
Niezależnie od tego, czy urodziłaś naturalnie, czy przez cesarskie cięcie, rekonwalescencja trochę potrwa. Zmiany stężeń hormonów i konieczność opieki nad dzieckiem wyczerpują emocjonalnie i fizycznie. Okres rekonwalescencji w przypadku porodu siłami natury trwa zazwyczaj 4 do 6 tygodni. Jednak powrót do zdrowia może się różnić w zależności od tego, czy podczas porodu wystąpiły pęknięcia krocza wymagające szwów. Szwy rozpuszczają się całkowicie po 2 tygodniach. Niektóre inne objawy, których możesz doświadczyć w okresie rekonwalescencji, to tkliwość i bolesność pochwy, krwawienie, upławy, gdy macica zrzuca grubą wyściółkę, którą utrzymywała podczas ciąży, czy powiększone piersi. Uważność na sygnały infekcji jest bardzo ważna podczas rekonwalescencji – niezależnie od metody porodu.
Rekonwalescencja poporodowa po cięciu cesarskim jest zwykle dłuższa, a pełne wyzdrowienie może zająć od 6 do 8 tygodni. Kobiety, które urodziły przez cesarskie cięcie, mogą spodziewać się dłuższego pobytu w szpitalu i ograniczeń w zginaniu tułowia i podnoszeniu ciężkich przedmiotów. Chociaż większość objawów, takich jak powiększone piersi i krwawienie z pochwy, pozostanie taka sama w przypadku rekonwalescencji po cięciu, tu dodatkowo można spodziewać się bólu czy tkliwości w okolicy nacięcia. Pacjentki mogą mieć przejściowe problemy z trawieniem, doświadczać większej wrażliwości żołądka. Jeśli cięcie awaryjne wykonano jako zakończenie porodu naturalnego, można spodziewać się ogólnego bólu ciała, bolesności czy bólu pochwy.
Karolina Kasperek
